Wednesday, February 24, 2021

මුලංකාවිල් 01

 මුලංකාවිල් 01

============


නච්චිකුඩා ලයින් එක කියන්නෙ ආතල්ම පොට් එකක්. කොටි ගැහුව කියලයි මානුෂීය මෙහෙයුමක් යනවා කියලයි අපිට ගානක්වත් නෑ. තනමල්විල මුකයැ, ආන්න තනමල් නම් තනමල්.ඇත්තට ඉතින් මහ යුද්දයක් කලේ අපි නෙමෙි, යුද්දෙ කලේ මල් සහ කොල. අපි පොඩි සහයෝගයක් දුන්න විතරයි ෆෙන්ස්. 


ඔය ඉන්න අතරෙ දවසක තමා එයා ෆෝස් එකයි, ආමි එකයි මරා ගන්න දවසක් උදා වෙන්නෙ. එයා ෆෝස් කිව්වට එම්අයි 24 යානා දෙකකුයි, අපේ කට්ටියකුයි. ඒවනං කියන්න යන්නෑ. ඒ දැන්ම හිරේ විලංගුවෙ වැටෙන්න කැමති

නැති නිසා. ආයෙ දවසක් ලයින් එකේදි 5 සන්නාහ සන්නද්ධ බළකායෙ කොල්ලෙකුට පොළඟෙක් දශ්ඨ කරල එයාව පස්සට ගේන්න උනේ මුහුදෙන් බෝට්ටුවෙ. අපේ බෝට්ටුවක් මුහුදෙන් එනව කියල බීච් එක දිගටම ඉන්න අය ගුවන් විදුලි යන්ත්‍ර මගින් දැනුම්වත් කලත්, කොතනක හරි ලොස්ට් වීමකින් මැද හරියෙ තැනකට පණිවිඩෙි ගිහින් නෑ. හැම තිස්සෙම කොටි බෝට්ටුවලින් ඇවිත් බීච් එක දිගටම ගහගෙන ගහගෙන යන කාලෙ, මෙිත් ඒකක් කියල වරදවා හිතල අර පොළඟ දශ්ඨ කරපු කෙනා අරන් එද්දි ඒකටත් 5 සස⁣බ ඒකකයෙන්ම ගහල, නූලෙන් එවුන්දැලා පන බෙිරගෙන තිබුනා. 


ඔහොම ඉද්දි තමා අපි කීප දෙනෙක් හවසක ගම්මානෙ ඇවිදින්න ගියෙ. සිරාවටම හරි ලස්සන ගමක් ඒ. සමහර ගෙවල් ලස්සනට හදල තිබුනා. ගොඩක් තිබුනෙ කටුමැටි ගෙවල්. රට කජු හේන්,ලූනු, බඩ ඉරිඟු වගා සහ දුම්කොල වගා හොඳට සරු සාරව වවල තිබුනා. කොලම කෛාල පාටයි ගස් කොලං. කොටින්ගෙ ෆාම් එකකුත් තිබුනා. ඒක හෙන විශාල ප්‍රදේශයක් පුරාවට පැවතුනා. බඩ යනකං මඤ්ඤොක්ක කාල, සිහි නැතිවෙනකං කෙසෙල් කාල, තොල් පටි තාර පටි වගේ කලු වෙනකං දුංකොල ඔතල ගහල ආතල් ගත්තු තැනක් ඒ. අපේ ඒකකය වෙල්ලං කුලමෙන් මුලංකාවිල් ගමෙි කෝවිල ගාවට ඇවිත් එතන පිටුපස්සෙ තමා එලාගෙන හිටියෙ. මෙි ගමට නැගෙනහිරෙන් වැවක් තිබුනා. වැවට ඉහත්තාවෙන් 11 ලපාහ සහ 11 ගැහේබ හිටියා. 1වන ජාතික ආරක්ෂක බලමුලුවත් අපිත් එක්ක තමා ක්‍රියාන්විතයෙ හිටියෙ. ඒත් වෙනම. 


එක දවසක් කොටි අපේ දෙන්නෙකුට ස්නයිපර් ගැහුව. ගැහුවෙ දෙපාරකට තැන් දෙකකදි. ආයෙ කෝපල් කෙනෙකුට ස්නයිපර් ගහල, ඒක වැදුනෙ නෑ එයාගෙ හොඳ වෙලාවට. ඊට පස්සෙ තවත් ගහයි කියල අපේ ඒකකයට ආව අපේ ස්නයිපර්ල දෙන්නෙක්. එක්කෙනෙක් ස්ටාෆ් ගුරුකාෂ්. අනෙක් එක්කෙනා සාජන් ටොයියා. මෙි එයාලගෙ ඇත්ත නම් නෙමෙි. අපි දාපු නම්. ගුරුකාෂ් ගැහුවොත් ගැහුවා, බැස්ස ගියා. ආයෙ දකින්නවත් ලැබෙන්නෑ. ටොයියා පොලිෂ්. කොයි වෙලෙත් හිනාවෙලා ඉන්නෙ. ජෝක් කාරයෙක්. පොර එක තැනකින් ගහල තව තැනකින් මතුවෙනවා. එහෙමයි.

එක දවසක් මං ඉන්න තැනට ටිකක් එහායින් තිබුනු තඩි පළු ගහකට පාන්දරම නැගපු සැරයන් ටොයියා ඒ ගහේම කාලෙ ගත කරල එක උණ්ඩෙකින් කොටි දෙන්නෙක් අයින් කලා. ඒවත් ඉතින් දස්සකම් තමා. 


ගමෙි ඇවිදින්න ගියා කිව්වනෙ. ඔබ තුමාල විශ්වාස කරන්න, සමහර ගෙවල් වල බත් මුට්ටි ලිපේ බාගෙට ඉදෙනකොට දාල දුවල තිබුනෙ. අපි ගිහින් බලද්දි ඒව එහෙම්මම තාම ලිප උඩ. සත්තු තැනින් තැන මැරිලා. විශේෂයෙන් බල්ලො. පූසොත් හිටියා සීනි හැදිල වගේ කෙට්ටුම කෙට්ටුයි. අපිව දැක්කම දුවාගන්න පනත් නෑ. ඒත් කෑ ගහගෙන ලඟට වැටි වැටි එනවා. එක බල්ලෙක් හිටියා කන්න නැතුව හාමතේ පැත්ත දාල වැටිල. ඌව දැක්කෙත් අහම්බෙන්. ලඟට ගියාම දිවත් එලියට දාල කෙඳිරි ගාන්න ගත්තා.  මමත් මගේ පැක් එකේ දාගෙන හිටපු කොකාකෝලා ලීටර් එකහමාරේ බොතල් දෙකක පුරෝගෙන හිටපු වතුර ටිකක් බල්ලට ටික ටික මගේම අතට දාල පෙව්වා. අපරාදෙ කියන්න බෑ. දාන දාන වතුර ටික බිව්වා. පෙනුමෙන් ඒකා ටිකක් සැපට හැදිච්චි කුක්කෙක් උනත් දවස් ගානක් නිරාහාරව හිටිය හිංදද මංදා කෙට්ටුම කෙට්ටු වෙලා. ටිකක් විතර බූල් තියෙන බල්ලෙක්. පස්සෙ ඌව උස්සගෙන අපි ආපහු එන්න කතා වෙච්චි පාරේ මැද තැනක තියල හෙවන එන්න අතු කොල ටිකකුත් ගහල අපි අපේ ගමන ගියා. ඒක කිව්වම මතක්වුනේ. අපි මෙි කාලෙම කිළිනොච්චිය අල්ලගත්තම එක පාරක් යන්න වුනා ඉරණමඩු කැලේ. ඒ ක්ලියරින් OPPs එකකට. කැලේ මැදින් ගිහින් අපි වැටුනේ ගමකට. ඒ ගමෙි නම නං මට දැන් මතකෙට එන්නෑ. කියනවට විස්වාශ කරන්න, සංසාරෙ දුකයි කියල හිතෙන කෙනෙකුට ඒ දැක්ක දර්ශණම ඇති රහත් වෙන්න. වල් අශ්වයො, හරක්, බල්ලො,පූසො, එළුවො තැන තැන මැරිල කුණු වෙලා. ගන්දස්සාරෙ බැ. ඒ අතරත් හිටියා නොමැරී ඉතුරුවුනු බල්ලො පූසො කිහිප දෙනෙක්. අපිව දැක්කම කෙඳිරි කෑ ගහගෙන ලඟට දුවගෙන ආවා. ඒක දැකපු මගේ ඇස්වලට කඳුලුත් ආවා. ඒ වෙද්දි අපි ගාව තිබුනා උදේ කෑම එකයි දවල් කෑම එකයි දෙකම. ඒ බත් පාර්සල්. අපි ගියපු ප්ලැටූන් එකේ ඔක්කොම එදා දවසේ කෑවෙි රෑට විතරයි. කොටි හිටියොත් ගහපුවාවෙ කියල හිතාගෙන අපි කලේ ඒ කෑම ඔක්කෝම එකතු කරලා ⁣කඩෙික තිබුනු තේ දාන ලොකු ඇලුමිනියම් මුට්ටියකටයි, ගෙවල්වල තිබුනු ලොකු ලොකු වළං අරගෙන ඒ වලං වලටයි දාල අනල අනල අර අහිංසකයින්ට අඬ ගහ ගහ කන්න දුන්නු එක. අපේ කපිතන් බණ්ඩාරත් එයාගෙ කෑම එක දුන්නා සත්තුන්ට දාපියව් කියල. උන්ට කොච්චර දුන්නත් හිතට මදි. පස්සෙ අපි ඇලකට බැහැල සීසීකඩ තිබුනු වළං ඔක්කොම එකතු කරල වතුර අරගෙන ඒවට පුරෝලා තැනින් තැන තිබ්බා. ඒ ඔක්කෝම කරල ඉවර වෙලා අපි බඩගින්නට කුරුම්බා කඩාගෙන කෑව.  


කතාවට යමුකො. අපි කොටින්ගෙ ෆාම් එකේ ඇවිදල ඇවිදල පිපිඤ්ඤා වට්ටක්කා අඹ කඩල උර වලට දාගෙන කෙසෙල් කැන් පිටින් කඩාගෙන අරන් ආව. පැක් එකෙන් එකයි දුංකොල. ආයෙ තැනක තිබුනා සරු සාරෙට වැඩුනු නිල්ම නිල් පාට අතේ ඇඟිලි පහ වගේ විහිදිච්චි කොල තියෙන ගස් ජාතියක්. ඒ ගස්වල කොල ටික ඔක්කොම අපි හූරගෙන පැක් පුරෝ ගත්තා. ඒ කොල ජාතියෙන් ඔන්නං හඳට උනත් ගිහෑකි. ඒකට කලමනා විදියට දුංකල කොල ටිකකුත් කඩාගෙන පැක් එකට ඔබා ගත්තා. ඒ අරගෙන එන ගමන් අපි ආවෙ අර කුක්කත් කරේ තියාගෙන. ඌ අපිත් එක්ක සෙල්ලං කර කර හිටියා කාලයක්.  ගං වතුරෙත් අපි එක්ක පීන පීන තැන තැන ගියා. වෙඩි සද්දෙට සත පහකට බය නෑ. හෙන හුරතල් බව්වෙක්. ආසාවෙ බෑ.

 එදා හේනෙ ඇවිදල  එද්දි වෙනදා වගේ මහා කාලකන්නි අදහසක් මට පහල වුනා. ඒ අපේ මූලස්ථානය ස්ථාපිත තිබුනු කිට්ටුව කෙසෙල් කැලේදි. අපේ හිටියා කෝපල්ලා දෙතුන් දෙනෙක්. එවුන්දැලාට කොටි මරපං කිව්වොත් දාහක් මරයි. ඒත් හොල්මන් වලට බයයි. එක්කෙනෙක්නං මෙි පෝස්ට් එකත් කියවනවා. ඒ නිසා නම කියන්නෑ. 

පොර තමා හොල්මං වලට වැඩිපුරම බය. සුදන්දිරපුරම් වලදි බයකලෙත් එයාවම තමා. මෙයාල හිටපු තැන හට්එක ලඟ තිබුනු කෙසෙල් කැලේට තමා මූත්‍රා කරන්න යන්නෙ. මටම සෙට් වෙලා හිටියා කෝප්‍රල් මලවිගේ. පොර හොල්මන් ගැන කියනකොට හොල්මන් කියල ජාතියක් තියෙනවද කියලවත් දන්නැතුව හිටපු අපෙත් ඇඟේ හී ගඩු පිපෙනවා. ඒ එන ගමන් අපි ගෙනා කෑම ජාති බෙදාගෙන බෙදාගෙන යද්දි කොහේදෝ ඉඳල කෝපල් %@$ත් ආව බිලට් එකට. එතනම තිබුනු බුරුත කොටයක් උඩ අපිත් වාඩි වෙලා හිටියෙ. මෙයත් ඇවිත් මෙතන වාඩිවුනා. වාඩිවෙලා කයිය පටන් ගත්තා. කොහොම හරි කතාවෙ පැත්ත මාරු කරල කෝපල් මලවිගේ පටන් ගත්තෙ හොල්මන් ගැන කියන්න. පොර කියපු විදියට පෙරේදා රෑ පොර පස්සෙ මැරිච්චි දෙමළ ගෑනු කෙනෙක් පන්නලා. ඊට කලින් දවසෙ රෑ විසිට් එකක් යද්දි කැලේ කිට්ටුවදි ගෑනු කෙනෙක් කෙඳිරිගාල ඇහිල තියෙනව. ඒකනං වෙන්න බෑ. මොකද ගෑනු කෙඳිරිගාන්නෙ මලවිගේට අහුවුනොත් තමා. ආයෙ දවසක පිරිමි කෙනෙක් මලවිගේ අතින් ඇදල. පොර කිව්ව විදියට මාත් බයවෙලා තියෙනවලු කෙහෙල් කැලේදි. එයා කතාව කියද්දි මට තිබුනේ ඔලුව වනන්න විතරයි. අන්තිමට ඊයෙ රෑ තමා හොඳම එක වෙලා තියෙන්නෙ. කෙහෙල් කැලේ අස්සෙන් එකෙක් සර සර ගාල දුවද්දි, ඒ සද්දෙ පස්සෙ පන්නපු මලවිගේගෙ ඇස් පනාපිටම ඒ දුවපු එකා දුම් ගොඩක් බවට පත්වෙලා පා වෙවී පාවෙවී උඩට ගිහින්. අපි ගැන හොඳට දන්නවා උනත්, කියන ඔිනෑම බොරුවක් ඉහ මුදුනෙන් අදහන බය කෝපල්, ඒ කතා ටික අහගෙන හිටියෙ පොර මෙි දැන් හොල්මනකට කොටු වෙලා වාගෙ.ඇස් විසාල වෙලා, කට ඇරිලා, කන් කඩා පාත් වෙලා තොල කට වෙිලිලා ඇඟත් එක්ක හිරි වැටිලා. හිටපු අනෙක් අයත් ඒවට ලුනු ඇඹුල් දාල රස බලනවා. මෙි වෙද්දි ඇති හවස පහමාරට විතර. අපිත් දාර කොබෝ නයි රෑනක්ම එළවලා ආපහු ඉන්න ඉන්න තැන්වලට එන්න ආවෙ හිනාවෙවී. කෝපල් මලවිගේ කියපු කතා ටික හිංද මාත් තීරණය කරා හයෙන් පස්සෙ තනියෙන් එලියට නොබැහැ ඉන්ඩ.


පහුවදා මූලස්ථාන කණ්ඩායමෙි හෙන කේස් එකක්. රෙෂන් පැකට් කරන්න ගෙනාපු සිලි කවර වගයක් නැතිවෙලා. හොයනවා හොයනවා බඩු නෑලු. ඒවා බාරව හිටපු ක්ලාක්ට ඔිසී බනිනවා බනිනවා ඉවරෙකුත් නෑ. ඌත් බැනුම් අහ අහ "මෙතන තියල කෑමට ගියේ සර්" කිය කිය පලිසක්කර ගගහ දිවුරනවා. කොහොම හරි බඩු නෑ. හම්බවුනෙත් නෑ. දවස් දෙකක් තුනක් යද්දි මායි කෝපල් මලවිගේයි ආයි ගියා කෙහෙල් කපන්න. යද්දි දැක්කා බිලට් එක පිටිපස්සෙ තිබ්බ කෙහෙල් කැන්වලයි ගස්වලයි කොල පාට සිලිකවර පැටලිලා එල්ලිලා. ඒවගේ මොනවා හරි දාල විසිකරලා, ඒව ගස්වලයි කැන්වලයි පැටලිලා. අපි දෙන්නට හෙන පෙහේලිකාවක්වුනේ "කොහොමද යකෝ මෙහෙම උනේ" කියල. මාත් එක කවරයක මොනාද වතුර වගේ දෙයක් ඉතුරුවෙලා තියෙනව දැකල ඒක කෝට්ටකින් අරන් ඉව කරල බැලුවා. එතකොටයි අපි දෙන්නටම ෂර්ලොක් හෝම්ස් වැහුනේ. ඒවෑ තිබුනේ මනුස්ස මුත්‍රා වගයක්. සෑම්පලේ හැටියට මෙික කරපු කෙනත්, සිලිකවර බංඩලේට වෙච්චි දේත් අපි දෙන්නට වැටහුනා. අපි දෙන්න යන ගමන නවත්තලා ආපහු ආව බිලට් එකට. ඇවිත් මලවිගේ අර කෝපල්%@$ගෙන් ඔලුවෙ ගාන්න තෙල් ඩිංගක් ඉල්ලුවා. තෙල් දෙන්න පෙට්ටිය අරිද්දි මලවිගේ ඔලුව දාල පෙට්ටිය දිහා බලනකොට නැතිවෙච්චි සිලිකවර බංඩලෙන් කවර කීපයක් පොරගෙ ට්‍රන්ක පෙට්ටියේ අයිනක උන්ඩි කරල දාල තියෙනව දැකල. අනෙක්ව යට පෙට්ටියේ තිබිල අපි ඉල්ලගත්තා පිපිඤ්ඤා දාල ගෙනත් දෙන්නං කියල. පිපිඤ්ඤ ගේන්න නෙමෙි අපි ඉල්ලුවෙි. අනික්වා ටික කෝ කියල බලාගන්නයි ඔිනවුනේ. බඩු හරි. කවර සීයෙ බන්ඩල් දෙකක් පොරගෙ යට පෙට්ටියෙ. අම්මට සිරි උනා කිහාල්ලකො, මලවිගේ ඇද්දනෙ කේස් එක. ඒකට කුලප්පු වෙච්චි අරය වෙඩි තියාගත්තෙ නැති ටික විතරයි. අපිට මැරෙන්ඩ හිනා සීන් එකට. හිතාගත්තැකිනෙ වෙලා තියෙන දේ. පොර විසිට් එක බලන්න යද්දි කවර ටික මෙිසෙ උඩ තියෙනවා දැකල හොරෙන්ම කිහිල්ලෙ ගහගෙන ඇවිත් හංගගෙන. ඒ රෑ වුනාට පස්සෙ ඒවට චූ කරල විසික්ක කරන්න. එහෙම අයත් හිටියා. පව් ඉතින්. ඒකත් මානසික තත්ත්වයක්නෙ. පස්සෙ කව්රු හරි ඒක  ඔිසීට කියල, ඔිසීත් අහලා,අන්තිමෙි මුලු ඒකකයෙම ප්‍රසිද්ද වුනා සීන් එක.


දුක්ම සීන් එක වුනේ ඊට පස්සෙ. කන්න නැතුව වැටිල ඉද්දි අරන් ඇවිත් කන්න බොන්න දීල හුරතලේට ඇතිකරපු අර බව්වා පුනරීන් වලදි කොටිත් එක්ක ඇතිවුනු ගැටුමකදි කොටි ගහපු මෝටාර් එකකට අහුවුනා. අපි දකිද්දි උගේ හරියටම කොන්ද මැද්දෙන් දෙකට කැඩිලා මැරිල හිටියා. ජීවිතේ හැටි ඔහොම තමා ෆෙන්ස්. සතාටත් මනුෂ්‍යාටත් යුද්දෙකින් කවදාවත් හොඳක් වුනේ නෑ. 


රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2021.02.23


දැන්නම් කතා ලියන්න වෙලාවකුත් නෑ. පොඩි වැඩකට අත ගහල ඉන්න නිසා. ඒ හිංද පුලු පුලුවන් වෙලාවට කතා පලකරන්නම් යාලුවනේ ඈ.....

No comments:

Post a Comment