මට හමුදාවෙ ඉද්දි පරාන බය ඇතිවුනේ එකම එක අවස්ථාවයි. ඒ කෝපල් නිළයේ ඉඳල සාජන් දක්වා නිළ උසස්වීම් ලබපු දවසෙ. 20විද්යාල වල මොන රැග්ද ෆෙන්ස්. ආං බඩුනං බඩු.
මම 59 සේනාංකෙ ඉඳලා ඒකෙ කර්නල් GS තනතුරේ හිටපු සර් එක්ක කේස් එකක් දාගෙන යුනිට් එකට එවන්න හැදුවනෙ. ඒත් ඉතින් හද කොනක රැඳුන සහෝදර ප්‍රේමයේ අල්පමාත්‍රවු ඩොටක් වැනි ඡායාමාත්‍රයෙනුත් අංශුවක් තරමෙි ඩිංගිත්තක් තිබිල ඒක දවස් කීපයකට පරක්කු කරන්න එතුමා කටයුතු කලානෙ. ඊටත් පස්සෙ තමා මං ඒකකයට ආවෙ. එච්චර පරක්කුවුනේ මං වෙනුවට එන්න හිටපු අනුප්‍රාප්තිකයා ඒ වෙද්දි නිවාඩු හිටපු නිසා.
හමුදාවෙ සාමාන්‍යයෙන් නිළයක් උසස් කරනවනම් ඒ උසස්වීම් ලබන නිළධාරි සෙසුනිළ ඔිනෑම කෙනෙක් ශාරීරික යෝග්‍යතා පරීක්ෂණයකින් සමත්විය යුතුයි. මෙික සීයට සීයක්ම බලනවා. මටත් මෙසේජ් එකක් එවල තිබුනා ඒ පරික්ෂණය සඳහා අහවල් දින අහවල් පැයට සහභාගි වෙන්න එන්න කියලා. මාත් බොහොම අමාරුවෙන් තමා ගියෙ. ඒ ගියෙත් කේස් එකක් දාගෙන. අපේ ඔිසී හිටියෙ ජාශිබ කපිතන් කෙනෙක්. එක්කො එතුමාට අපි කියන ඒව තේරෙන්නෑ.නැත්තං එතුමා කියන දේවල් අපිට තේරෙන්නෑ. ඉස්කෝලෙ සමාජ අධ්‍යනය ඉගැන්නුවට ඉතිහාසය කොටස එක්කො එතුමා අහගෙන ඉදල නෑ. නැත්තං උගන්නනකොට පන්ති කට් කරලා.
ශාරීරික යෝග්‍යතා පරීක්ෂණයෙන් සමත් වෙනවා කියන එකත් මට ඉතා සාමාන්‍ය දෙයක්. අපි ගියාම නිළ උසස්විම් ලබන්න නියමිත සියළු දෙනාම උදේ හයට පෝලිම් කරලා වැඩ සටහන පටන් ගත්තා. පළවෙනි එක විනාඩි 14ක් ඇතුලත සැතපුම් දෙකක් දිවීම. දෙවෙනි එක පුෂප්. ඒක විනාඩි දෙකක් ඇතුලත නිවැරදි ඉරියව්වෙන් 40කට වඩා ගහන්න ඔින. ඊලඟ එක බාර් එක්සසයිසස් එක. ඒ ඔක්කොම මං සමත්වුනා. කිහිප දෙනෙක් එකක් දෙකක් ෆේල් වුනත් ඒක එච්චර ගණන් ගත්තෙ නෑ. ඔික හන්ඩපසන් බලනව කීවට පීටීඅයි පාස් පේල් ඔක්කෝම කොම්පීතරෙන් පාස් කලා. ඒ කියන්නෙ මාක්ෂීට් එක හදද්දි ඔක්කෝටම අවශ්‍ය ලකුණු ප්‍රමාණයන් කී බෝඩ් එකෙන් දීල පාස් කලා.
හැබැයි ඉතිං ආරච්චි පාස්වුනේ හදෝතට එකඟවමයි. ඔිව මහලොකු දේවල් නෙමෙි. හැම එකා පිටිපස්සෙන්ම එන්න පීටී අයිල නෑනෙ. වැඩ්ඩා වාගෙ එක හැල්මෙි දුවං ගිහින් හති වැටෙන කොට තල් අතු ගහපු දෙවටක් අස්සට රිංගලා ඉඳලා කට්ටිය සීමාවට දුවලා එනකොට චූට්ටක් මැදින් පැනලා දිව බුරිය ගාවට ඇදගෙන් "හාහ් හාහ්" ගගා කට්ටියට එක්වෙන්ඩයි තියෙන්නෙ. පුෂප් උනත් ඒමයි. ඔය ටෙස් අර ටෙස් මෙි ටෙස් කොයි ටෙස් එකෙත් ආරච්චිගෙ ඉලක්කං සාත්තරේ අනුව දහනමය ගාවට එන්නෙ තිහ. තිස් නමය ගාවට එන්නෙ පනහ. ඒක ඉතින් තමාගේ බඩිය අනුව තමා තීරණය වෙන්නෙ. දවසක් වාර්ෂික යෝග්‍යතා පරීක්ෂණයට සහභාගි වෙද්දි ඔික සීඑස්එම්ට මාට්ටුවෙලා මං ලඟට ඇවිත් කිව්වා "දැං මං ගයින්නං තෝ ගහපිය" කියල. ඉතින් එතුමා හරියට ගණන් කරපු නිසා මට පහුවදත් ඔික කරල තමා පාස්වෙන්න වුනේ. ඒ තෝර ගන්න බඩියා තමන් වගේම නස්කූනියෙක් කාපාලුවෙක් වෙච්චි තරමට දෙන්නටම ඉතිං වාසියි. ඔය දෙකටම "ඒ" සාමාර්ථයන් ගත්තු ආරච්චිත් උගේ බඩියත් ඇන ගත්තෙ බාර් එක්සසයිසස් එකේදි. ඒකෙ ආ(ර්)ම් බෙන්ඩින් නිවැරදිව පහක් ගහන්න තිබුනත් හරියට ඇන ගන්න පුලුවන් වුනේ තුනයි. අනිත් දෙකටම "ඒ" තිබුනු නිසා හා මාත් උපදේශකයෙක් වෙච්චි නිසා ඒකත් "බී" සාමාර්ථයක් එක්ක සමත්වුනා. හැබැයි ඒකට හේතුවකුත් තිබුනා. ඒ වෙද්දි මට කය වෙහෙසා කරන්න හොඳ නැති වැඩ කිහිපයක් මගේ හමුදා වෛද්‍යවරයා විසින් නම්කර තිබුනා. ඒ කැටගරි ලිස්ට් එකේ තිබුනෙ xpt x fd (field duty) continue කියලා. (මීට මාස කිහිපයකට කලින් මං ඒව සේරම ෆිට් කලා.හේතුව ඉතිං නිළය තමා). හැබැයි ඔය ඔක්කෝමෙන්ම කියවුනේ එකම දේ. ඒ තමා මූව ඩියුටි දාන්න එපා. මූට තුවක්කු දෙන්න එපා. මූ ලව්වා පීටී කරවන්න එපා කියල. ඒ වුනත් හැමෝම කරනවනං මට විතරක් බලං ඉඳීමෙි පුරුද්දක් නොතිබුනු නිසා ඔය හැම එකකටම මම සහභාගිවුනා. ඒකට ඒ දවස්වල කොල්ලො කිව්වෙ "අනේ.. කෝපල් ආරච්චිට මාර &@%කේ අමාරුවක්නෙ තියෙන්නෙ ඈ..." කියල. හැබැයි ඉතිං මා ගැන වැඩිය හෙව්වෙත් නෑ. ඒකත් කියන්නම ඔින.
එදා ඒ පරීක්ෂණයෙන් සමත් වෙලා මං ආයෙ ගියා 59 සේනාංකෙට. ඒ නිළ පැළඳීම සඳහා අනි තුමා අනුමැතිය දෙනකම්.මෙි වෙද්දි මං අලුත්ම යුනිෆෝම් එකක් මහලා පටිත් අල්ලලා ගෙනත් නමලා පෙට්ටියටත් දාල තිබුනෙ. හමුදාවෙ බොහෝ දෙනෙක් කියන කතාවක් තමා "නිවාඩුව තිබ්බනං ඇති, වෙන මුකුත් ඔින්නෑ " කියන කතාව. හැබැයි ආරච්චිට තිබුනෙ ඔික නෙමෙි. නිවාඩු වැටුප් වැඩක් නෑ, ප්‍රමෝෂන් එකයි වැදගත්. ඒ හිංද හැමදාම බලං හිටියෙ ඒක නිවැරදි වෙලාවට ලැබෙනවද නැද්ද කියල.
දවස් කිහිපයකට පස්සෙ අනුමැතියත් ආවා. මට ආයෙත් මෙසේජ් එකක් ඇවිත් තිබුනා නව නිළ ගාංඡන පළඳා අනි හමුවට පැමිණවීම සඳහා නිල ඒකකයට රපෝර්තු කරවන්න කියල. ඒකට මට යන්න වුනේ දවස් කිහිපයක් පරක්කු වෙලා. මං යද්දි තව සෙට් එකක් සාජන් එක ඇඳලා සීඔිට දාලා. තවත් කිහිප දෙනෙක් තැන් තැන් වලින් එන්න තිබුනත් උන්ගෙත් රාජකාරි ස්ථානවලින් වෙලාවට නිදහස් වෙන්න බැරි හේතුව නිසා ඇවිත් තිබුනෙ නෑ. ඒකට හේතුව අපි හිටපු හිටපු තැන්වල තිබුනු රාජකාරි මට්ටම. ලාහට ගෙම්බො එකතු කරනව වගේ එකා දෙන්නා එකා දෙන්නා තමා ඒ ඒ තැන් වලින් ඇවිත් තිබුනේ. ඒකකයෙයි ඒ යටතේ කණ්ඩායමි වලයි හිටපු අය තමා ඊට සතියකට පෙර සාජන් එක අන්දලා පාටියත් දීලා මෙස් එකටත් අරන් තිබුනේ. මාත් ගිහින් ආර්එස්එම් හම්බුනාම "බිලට් එකට වෙලා හිටපං, හෙට උදේ අටට ඇවිත් මාව හම්බු වෙයං" කිව්වා. මාත් බිලට් එකට ගිහින් අළුතෙන්ම මහපු අංක හය නිළ ඇඳුම ඉර තියලා මැදලා හැඟර්ස් එකක එල්ලලා මගේ ඉතිරි වැඩ කටයුතු කරගෙන ගියා. ඒ වෙද්දි හතර පස් දෙනෙක් සීඔිට දාල බිවැක් ගහගෙන මෙස් එකේ මිදුලේ පදිංචි වෙලා හිටියෙ. ඒ තව කීප දෙනෙක් එකතුවුනාම එකපාරම මෙස් එකට ගන්න.
මාත් ටිකක් බය වෙලා හිටියෙ. ඒ අපේ ආර්එස්එම් මාත් එක්ක ඩිංගක් ඖල්. මොන හේතුවක්ද මංදා එයා කෝපල් කාලෙ ඉඳලම මාව පෙන්නන්න බෑ. එයාට විතරක් නෙමෙි, තව කීප දෙනෙකුටම. මෙි වෙද්දි මට හැඟිල තිබුනෙ මෙස් එකට ගද්දි මට අම්බානක කන්න වෙයිවද්දෝ කියලා. තව කෙනෙක් අපේ සීසී. උන්දැටත් මාව නයාට අඳුකොල වගේ. සංසාරේ... කියන්නෙ මටත් පොරවනං දෑහැට පේන්න බෑ. ඒව සංසාරයේ ගෙනාපු එදිරිවාදිකම්. ආයෙ සීනියර් සැරයන්ලා දෙතුන් දෙනෙක්.
එදා සීඔි හමුවට දාන්න මම විතරයි හිටියෙ.
උදේ අටට ගිහින් ආර්එස්එම් හම්බුනාම හරියටම දහයට අළුත් රෑන්ක් එක ඇඳගෙන සීඔිට දාන්න ලෑස්තිවෙලා එන්න කිව්වා. මාත් අළුත් නිළ ඇඳුම ඇඳලා මහත් අභිමානයෙන් ආඩම්බරෙන් අනි තුමා බැහැ දකින්න නියමිත වෙලාවට ගියා. සන්නද්ධ හමුදාවක සාජන් රෑන්ක් එක කියන්නෙ ඉතා සුවිශේෂී නිළයක්. මං අදටත් ආදරේ කරන නිළයක්. ආධුනිකයෙක් විදිහට හමුදාවට බැඳිල කට්ට කාලා කාලා, සීනියර්ලාට බත් වතුර ඇදලා ඇදලා දහ දුක් විඳලා ඌ "සාජන්" වෙනව කියන්නෙ සත්‍යවශයෙන්ම ජයග්‍රහනයක්. සීඔිගෙ ඔෆීස් එක ඉස්සරහට මාව අරං ගිහින් යුනිෆෝම් එකේ අඩුපාඩු බලල මාව සීරුවෙන් තියලා ආර්එස්එම් ගියා සිඔිට මතක් කරන්න. මගේ පපුවට අත තියල මෙි කියන්නෙ ෆෙන්ස්, ආර්එස්එම් මං ඇවිත් ඉන්නවා කිව්වම සීඔි කිව්වෙ "ආ,ආරච්චියටනම් මොනා කියන්නද මිස්ටර්, මං ඌ ගැන දන්නෙ සෙකන්ඩ් ලෙෆ්ටිනන්ට් කාලෙ ඉඳන්නෙ, ඔන්න ඔය මනුස්සයව අරං ගිහින් ඉතුරු කටයුතු ටික කරන්න මිස්ටර්" කියල. මං ආසාවෙන් හිටියෙ සීඔි මට මොනා කියයිද කියල බලන්න. එත් එසේ ඒ අවස්ථාව මගහැරී ගියාම පපුවට වාවන්නැතුව ගියා.
ආර්එස්එම් ඇවිත් මට බඩු ඔක්කොම ටික අරන් ඇවිත් බිවැක් එකක් හදාගෙන මිදුලෙන් පදිංචි වෙන්න කිව්වා. මාත් ඒ කටයුතු ටික කරල ඉවර වුනා.
ඒ එදා රෑ. හරිම ජොලි රාත්‍රිය. රෑ හතට අපි පස් දෙනා පෝලින් කරලා, පත්තර කොලවලින් අමුඩෙ ගස්සලා මියුසික් දාලා සිංදුවලට නැටෙව්වා. ඒ නටද්දි සීනියර් සාජන් ඇවිත් අපිට වතුර ගැහුවා. පත්තරවලට වතුර වැටුනම මොකෝ වුනේ. යටට ජොකෙක්වත් නැතුව පත්තරෙන් අමුඩ ගහපු අපි ඒ වතුර පාරට නෑවිලා අමු නිරුවස්තර වුනා. එහෙම කියල නැටුම අතාරින්න පුලුවන්ද අනේ. දන්න දන්න ජාති දාල අපි තව තව නැටුවා. ගන්ටාර හොල්ල හොල්ල පද්ද පද්ද අපි නැටුවා. මීඩියම් සයිස්, ස්මෝල් සයිස් බිග් සයිස් ගන්ඨාර පද්ද පද්ද නටන එකෙත් මාර ආතල් එකක් තියෙන්නෙ ෆෙන්ස්. එකෙක් හිටියා උගේ එක යුනිට් එකේ බැරියර් එකටත් ගන්න පුලුවන් සයිස් එකේ එකක්. ගජමුතු දෙක දනිස්සෙ ගෑවෙනවා. මයෙ අප්පේ අපිට කට නිකන් තියන් ඉන්න බෑ කියන්නෙ, අර නට නටාත් අපි කලේ උගේ එකේ දිග මනිනවා. මහත බලනවා. අන්තිමෙි පොරට "බැරියර් විකී" කියල නමකුත් වැටුනා. පහු කාලෙ වික්‍රමසිංහ යන නම අතෑරලා හැමෝම පොරව අමතන්න ගත්තෙ "බැරියර්" කියලා. ඒකෙ නිර්මාතෘ මම. ආඩම්බරයි ඉතින්. මං රෙජිස්ටර් කරපු කාඩ් එකක් කවදාවත් මගින් හැලුනෙ නෑ. පොර පැන්ෂන් යනකනුත් "බැරියර්ම" තමා. එහෙම නටලා ඉවරවුනාම පටන් ගත්තෙ විලාසිතා තරඟය. ඒකට අපි සහභාගිවුනේ ලන්ච් ෂිට් එකෙන් අඹුඩෙ ගහලා. ඒකත් කරලා තව දේවලුත් කරලා ඉවර වෙලා රෑ එකොලහට විතර අපි නිදාගත්තා.
එදා අපිට රෑ ගත කරන්න වුනේ මෙස්එකේ ඩයිනින් හෝල් එක ඉස්සරහා අපේ ග්‍රවුන්ඩ් ශීට් වලින් ගහපු අඩි එකහමාරක් විතර උස බිවැක් ඇතුලෙ. මෙික සම්ප්‍රදායක්ලු කියල කිව්වෙත් සැරයන් කෙනෙක්. එයාලත් එහෙම හිටියලු. ආයෙ පාටිය දෙනකං මෙහෙම ඉන්න වෙනවා කිව්වා. අපිත් බඩු පෙට්ටි දාගෙන යුනිෆෝම් එල්ලගෙන ඒ බිවැක් ඇතුලේ දවස් දෙකක් හිටියා. කෑවෙ බිව්වෙ ඒ හට් එක ඇතුලෙමයි.
පහුවදා පහ මාරට නැගිටලා මෙස් එකේ මුලු මිදුලම අතුගාල මූන හෝදල කාල ප්ලෑන් කලේ එදා දවල් අපිව නිවස්නයට ගන්න වැඩසටහනට සහභාගි වෙන හැටි සහ පහුවදා රෑට දෙන අරක්කු පාටිය ගැන. සල්ලිත් එකතු කරලා අපි ලෑස්තිවුනේ මෙස් එකට ගන්න වැඩසටහනට සහභාගි වෙන්න.
ඒකට දවස් ගානක් තිස්සෙ ඉඳුල් වතුරයි ඉඳුලුයි එකතු කරල හදපු බැරල් තුනක් තිබුනා. අපි ඒවට බැහැල නාන්න ඔින. අපිත් මාරුවෙන් මාරුවට බැස්සා. එලියට එනකොට කටෙි හිටන් සිරි සිරි ගාල පනුවො. මෙිව ටයිමින් වලට කරන්න ඔින. ඒව ඔක්කෝම හොඳට කරල ඉවර වෙලා නාලා ට්‍රන්ක පෙට්ටි පරීක්ෂා කරන කොට තමා මට දෙයියො සිහිවුනේ. සීනියර් සාජන්ලා පෙට්ටියෙ තියෙන බඩු එකින් එක ඇදල එලියට දානකොට මගේ සංග්‍රාමික නිළ ඇඳුම අස්සෙ තිබිලා බාගෙ බෝතලෙන් තුන්කාලක් විතර අඩුවෙච්චි ගල් අරක්කු බාගෙ බෝතලක් වැටුනා. අප්පටසිරි කිහාල්ලකො. මෙස් එකම ගිනි ගත්තා. දුම් විතරයි පේන්න තිබ්බෙ නැත්තෙ.
සාජන් කෙනෙක් ආර්එස්එම්ට ඒක පෙන්නලා;
"හම්මටසිරි, සර් මෙිං බඩු, ආරච්චියාගෙ පෙට්ටියෙ තිබුනෙ." කියල ඒක උස්සලා පෙන්නුවා. විනාසයි. කව්ද දන්නෙ පෙට්ටි චෙක් කරයි කියලා. ආර්එස්එම් සාජන් කෙනෙකුට කතා කරලා මගේ කට ඉඹින්න කිව්වා. කට ඉම්බ සාජන්;
"මූ මෙික මෙි දවල් බීල තියෙන්නෙ සර්" කිව්වා. ඒක කොහොම දැනගත්තද දන්නෑ. ඒත් වැඩෙි මාට්ටු. ඔික බිව්වෙ මායි බකමූනයි. බකමූන කිව්වෙ ජයසේන. ඌ බකමූනගෙන් පරිනාමය වෙච්චි ඩෑල්ලෙකක්. නිවාඩුවට ගමෙි ගියාම එක කෙල්ලෙක් හයෙන් පස්සෙ එලියට බහින්නෑලු මුගේ මූනට බයේ.
ආර්එස්එම්;
*ඇත්ත කියපම්. කව්රු කව්රුද බීවෙ.
*මං විතරයි සර්.
මං එහෙම කිව්වට සැරයන් බුදු ගුනේට කිව්වා අපි පස්දෙනාගෙම කටවල් ආයෙ ඉඹල බලන්න කියලා. සාජන් ගුණරත්න හොඳ කොල්ලෙක්. එයා කට්ටියගෙම කටවල් ඉඹගෙන ඉඹගෙන ගිහින් ජයසේනගෙ කටත් ඉඹලා උගේ මූන දිහාත් බලනව මං සයිඩ් කන්නාඩියෙන් දැක්කා. ඒත් පාවල දුන්නෑ. මාට්ටු වෙච්චි මාව විතරයි අහුවුනේ. අවංකවම මෙි කියන්නෙ ෆෙන්ස්. මට සාජන් එක එපාවුනා.කඳවුරෙන් පැනල ඉගිල්ලිලා ගෙදර එන්න හිතුනා. ආයෙ කල්දේරම් බත් කන්නෑමයි කියල හිතුනා. හොඳ වෙලාවට ඒ කලිසම් සාක්කුවෙ තිබුනු අනික් බාන්ඩෙ අහුවුනේ නෑ. අහුවුනානං කල්දේරම් බත් නොකනවා නෙමෙයි කන්න මාව ඉතුරු කරන්නෑ. මාත් දෙයියන්ට ,ඒකනං අහු කරන්න එපා බුදු දෙයියො කිය කිය හිටියෙ.
මාත් ඒ ලැබුන අමතර ඒවත් කාල බිවැක් එකට ගියේ කොර ගග ගගහ. ගිහින් ආයෙ අලුතෙන් නිළඇඳුමක් ඇඳගෙන අහුවුන්නැති එකත් කටෙි දාගෙන ගියා ඩයිනින් හෝල් එකට. ඒ කටයුතුත් එදා ඉවර කලා. පහුවදා තිබුනෙ පාටිය. ඒක පටන් ගන්න පැයකට විතර කලින් සිවිල් වෙිටර් මහත්තයා ඇවිත් මට පැත්තකට අඬගහලා රහසක් කිව්වා. ඒ මට රෑට කට්ටිය කරන්න යනදේ ප්ලෑන් කරනවා කියලා. ඊටත් පැය භාගෙකට විතර පස්සෙ ආයෙ මට එයාම මොනවද මංදා දාල හදපු ගුලියක් ගෙනත් දුන්නා බොන වෙලාවට හක්කෙ තියා ගන්න කියලා. මාත් පොරට කටපුරා ස්තුති කරලා ඉටි කොල කෑල්ලක ඔතල දුන්නු දේත් සාක්කුවට දාගෙන ගියා පාටියට. මට මතක බෝතල් තුන් කාලක් විතර බොනවා විතරයි. බොනවා නෙමෙි පෙව්වා. මුලින් මුලින් නම් වැදුනෙ නෑ. ඒත් අමුවෙන්ම එක එකා ගානෙ දෙන ඒව බීල වැඩිවුනා. රෑ එකොලහ වෙනවත් මතකයි. ඒ වෙද්දි මට මතක විදියට බෝතලේකට චුට්ටක් වැඩිපුර වගේ බීල හිටියෙ. මෙි පාටිය කියන්නෙ එක එකාට පරන ආරෝවන් මතක් කරලා කන අතගාන ටයිම් එක. මට මූත්‍රා කරන්න ඔින වෙලා නැගිටලා ගියාම කව්රු හරි පස්සෙන් ආපු එකෙක් මගේ කොලරයෙන් ඇද්දා. මං බැලුවෙ කව්ද කියලා. හම්මට මාව පෙන්නන්න බැරි සාජන් කෙනෙක්. මටත් පොරව පේන්න බැරුව හිටියෙ. මෙි වගේ ටයිම් එකක් එනකන් මාත් කාලයක් බලාගෙන හිටියා. ( ඒක ලොකු කතාවක්.)පොර කලුවරේම "අඩොහ්...උඹ චන්ඩියෙද්ද" කියල හිමීට අහල මූනට එකක් ඇන්නා. ආං එතනයි පොරට වැරදුනේ. මට ගහපු එකාට මාත් ගැහුවා. ඌ මට ගහනවා,මං ඌට ගහනවා. දෙන්නා ටොයිලට් එක ලඟ බිත්තිය අයිනෙ සද්ද බද්ද නැතුවම "දිඩි දිඩි" ගාල දී ගන්නවා. මට බෙිරෙන්නම බැරි තැන බිම තිබ්බ හිස් අරක්කු බෝතලයක් අරන් දෑත බදල ඔලුවටම දෙන්න හදන කොට පොර දිව්වා. පොර පස්සෙන්ම මාත් වැනි වැනි ආව ආපහු ටෙිබල් එක ගාවට. එනකොට පොර තව සාජන් කෙනෙකුට නැමිලා මොනාද මන්දා කනට කරල හිමීට හිමීට කියනවා. මං වෙරි පිටම ටෙිබල් එකේ අරක්කුත් තිබ්බ බෝතලයක් අතට ගන්නකොටම ආර්එස්එම් "ඔිං ඔිං ඔිකා.." කිව්වා. ඔිං ඔිං එක ඉවරවෙන්නත් කලින්ම මං ආයෙ පොරගෙ කොන්ද මැද්දටම එකක් අතෑරියා. මට මතක පොර එතන එක්කො ඉඳගත්තා. නැත්තං වැටුනා. වැටිච්චි ගමන් මං ආයෙ පයිනුත් එකක් ඇන්නා. එච්චරයි පුලුවන් වුනේ. මාව ඇදල අරං පුටුවකට දැම්මා. සැරයන් තිස්ස බණ්ඩාර තමා මාව අල්ලගත්තෙ. මට නැගිටින්න දුන්නෙත් නෑ.කාටවත්ම මට ලංවෙන්න දුන්නෙත් නෑ. එයා මට ගොඩක් ආදරෙයි. පාටිය පටන් ගන්න කොටම මට රහසින් කිව්වා "උඹ බීවට කමක් නෑ,තනියම කොහෙවත් යන්න එපා,යනවනං මට කතා කරපං" කියල. බීවම ඔිව මතකෙට ආවෙ නෑ.
ආං එදා තමා සීඔි අපේ සාජන් මෙස් එකේ අරක්කු තහනම් කලේ. නිදහසේ බොන්නං කියල සාජන් මෙස් එකට ආවට මොකද ඒ සීඔි මාරුවෙලා යනකම් අපිට ආයෙ කවදාවත් බොන්නත් බැරිවුනා. මට යුනිට් එකේ ඉන්නත් බැරිවුනා. ඒ සීන් එකෙන් පස්සෙ මට සිහිය එද්දි පහුවදා දවල් දෙකත් පහුවෙලා. යාන්තම් මතකයි, රෑ ආර්එස්එම් හක්ක අතගානව වාගෙ. ඒත් එතනින් එහාට මට මුකුත්ම මතක නෑ. මට ඇල්කොහොල් වැඩිවෙලා.ගෑස් ටික් වැඩිවෙලා හෙන කේස් එකක්. සිහිය එද්දි හිටියෙ එම්අයි රූම් එකේ සේලයිනුත් දීලා. හැබැයි ආර්එස්එම් පහුවදා බැන්නා මිසක් අනම්මනම් නෑ. ආර්එස්එම්ටනං සීඔි හොඳටම බැන්නා කියල කිව්වෙ මෙඩිකල් ඔන්ලි. එතනදිලු බැන්නෙ. ඒ සීන් එකෙන් දවස් දෙකකට පස්සෙ මං ආයෙ නැවතුනෙ 593 බ්‍රිගේඩ් එකේ. ඒ ඇවිත් ආයෙ ඒකකයට ගියෙ අවුරුද්දකට විතර පස්සෙ. ඒකත් කෝස් එකක් යවන්න ගෙන්නල තිබුනෙ. එදා ඉඳන් මං පැන්ෂන් එනකනුත් අර සැරයන් මට කවදාවත් හමුවුනේ නෑ. එයා අපේ අළුත් ඒකකයක් ඔිපන් කරන්න යැව්වා කියල තමා කට්ටිය කිව්වෙ. මාත් කෝස් එක ඉවරවෙලා ඇවිත් සතියයි. මාවත් අන්තර් ඒකක මාරුවීම් මත අපේ හත් වෙනි ඒකකයට යැව්වා දියතලාවට. හැබැයි මාව බලන්න එම්අයි රූම් එකට ආව ආර්එස්එම් නම් "මට අමතක වුනානෙ, උඹවයි,අරූයි දෙන්න එකට තියන්න හොඳ නෑ කියල" කිව්වා.
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2021.03.26
