දුක් විඳ ජීවිතය ජය ගත්තෝ

අද මං කියන්න යන්නේ ඉතා වැදගත් කතාවක්. 

අපේ රටෙි ඉන්න සුපිරි ධනවතුන් උපතින්ම සල්ලිකාරයො නෙමෙයි. අපේ රටෙි විතරක් නෙමෙි මුලු ලෝකයේම. 

අපේ ⁣රටෙි සුපුරිම ධනවතුන් වන ධම්මික පෙරේා,නවලෝක මුදලාලි,දම්රෝ මුදලාලි ආදීන් බිංදුවෙන් තමා තමන්ගෙ ජීවිතය පටන් ගත්තෙ. ධම්මික පෙරේරා මහතා නම් තමාගෙ කතාව කියන්නෙ පේමන්ට් එකේ සපත්තු විකුනපු කෙනෙක් එක්ක ගහපු ඩීල් එකකින් ජීවිතය පටන් ගත්තා කියලා. නවලෝක මුදලාලිත් කඩෙික තේ හැදුවාලු. ඇත්ත වෙන්න ඇති. මොකද ඒවා ජීවමාන සාක්ෂි. අද මං ඔතනට එකතු කරන්න යන්නේ අපේ ගමෙි චරිතයක් ගැන. 

කතා නායකයාගෙ නම විතරක් මන:කල්පිතයි. සිදුවීම සත්‍යයි. 

මෙයා ජීවිතය පටන්ගත්තෙ බිංදු අරික්කාලෙන්. කඩෙි ඒ දවස්වල කහට එකක් සත පනහයි. ප්ලේන්ටියක් රුපියලයි. සමහර කඩවල්වල විතරන් එකයි දහයයි. මෙි සත පනහෙ කහට එකක් උනත් මෙයා බිව්වෙ ඒක කව්රු හරි අරන් දුන්නොත් පමණයි. මොකද ඒ තරමට හිඳිලා. මාත් අරන් දීලා තියෙනවා කිඹුලා බනිස් එකයි කහට එකයි. 

එක දවසක් මං මෙයාගෙන් අහනවා "මචං, උඹ හැමදාටම මෙහෙම ඉන්නද කල්පනාව?. කියල.

මිනිහා කිව්වෙත් "පිස්සුද මචං, මං බිස්නස් එකක් පටන් ගන්න ඉන්නෙ" කියල. බම්බුව තමා. අනේ ඌ කරන බිස්නස්. 

කාලයක් ගතවුනා. එහෙම හිටිය මිනිහා ඉස්සෙල්ලම එක පාරටම සීඩී 90ක් ගත්තා. ආං එතකොටයි අ⁣පිටත් තරු පෙනුනෙ. ඔබ දන්නවාද ඔබට බයික් එකක් තියෙනවනං  මෙි ලෝකෙ බිලියන කීයකින් එක් වාසනාවන්තයෙක්ද කියලා??. මිනිහා ඒ වාසනාවන්තයන් ගොඩට අපිටත් කලින් එකතුවුනා. ආයෙ කාලයක් ගතවුනා.  මිනිහා නිදි මරාගෙන, මදුරුවො තල තලා, හරියට බඩට කෑමක්වත් නැතුව, රැයක් දවාලක් කියල හිතන්නැතුව, ඉතා මහන්සියෙන් දුක් විඳලා ආරම්භ කරපු ව්‍යාපාරය මොන බාධකය ආවත් අත් හරින්නැතුව දිගටම කරගෙන ගියා.  අවුරුද්දක් විතර යද්දි මිනිහගේ බිස්නස් පාර නැගල ගියා. ආයෙ අවුරුද්දක් යනකොට ඉඩමක් ගත්ත, ආයෙ කාලෙකින් ලස්සන ගෙයක් හැදුවා. අද මෙි වෙනකොට මිනිහටම කියලා හාඩ්වෙයාර් එකයි,ටිපර් දෙකයි,කැන්ටර් ටිපර් එකයි, බැකෝ දෙකයි, ලෝඩරයකුයි තට්ටු තුනක හොටෙල් එකකුයි, කොන්ක්‍රීට් වැඩ පොලකුයි තියෙනවා.  ගංගා බීඩි දෙකක් වගේ හීන් කකුල් දෙකක් තියෙන, මල් ඇවරියක් වගේ කටෙි දත් පිහිටපු බුවා ඉස්සර සත පනහෙ කහට අරන් දුන්නු අපිට අද පොර ගානෙ ඉඳල හිටල හරි ජින් බෝතලයක්, වටිනා අරක්කු බෝතලයක් හම්බ වෙනවා. ඒත් අපි තාම එතැනමයි.හැබැයි මිනිහා අද කොච්චර පොහොසතෙක් වුනත් ඔහු, ඔහුගෙ  පළවෙනි ව්‍යාපාර සංකල්පය අත් හැරල නෑ. අදටත් ඒක කරනවා.හැබැයි කාලෙ තාලයට ගැලපෙන පරිදි මොඩිෆයි විදියට. මෙයා බයිකෙන් ගත්තු තරම් වැඩ අපි තාම කකුල් දෙකෙන්වත් අරන් නෑ. 

මිනිහා හා හා පුරා කියල බිස්නස් එකට අත ගහන්නෙ හඳ පායපු මහ රෑක. ඒක සාර්ථක වුනාට පස්සෙ ඔහු දිගට හරහට නිදි මරලා තමන්ගේ අනාගතය වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. තමන්ගේ සිහිනය වුනේ හැමදාටම කාගෙවත් බාධාවක් නැතුව මෙික කරගෙන යන්න. ඒ දවස්වල මෙි කාලෙ වගෙ කකුලෙන් අදින අය හිටියෙ නෑ. ඒකටත් හේතුවක් තිබුනා. මෙයාගෙ නව ව්‍යාපාරයෙන් ගොඩක්ම ප්‍රතිලාභ ගත්තෙ අපේ තාත්තලගෙ කාලෙ අය. මිනිහා ගාව තිබුනෙ මාරම සැලසුම්. 

පොර බයිසිකලෙන් කරන්නෙ ඉස්සෙල්ලාම ගම වටෙි විසිට් එකක් යන එක. ඊට පස්සෙ තමා වැඩෙි ආරම්භ කරන්නෙ. ගමෙි වැඩිහිටි අයටත් මෙයාගෙන් සෑහෙන සේවයක් සැලසුනා. අපේ තාත්තටත්. 

ඉතින් සීනි කිලෝ පහෙන් වැල වරකා ගෙඩියෙන් අන්නාසි ගෙඩියෙන් පටන් ගත්තු ව්‍යාපාරය අදනම් කරන්නෑ. දැන් කරන්නෙ ස්කූටි බයික් එකේ බඩු දාන වල වගේ එකේ ගල් බෝතල් පහක් විතඑ දාගෙන ඇවිත් පාරෙ කරක් ගග ගගහ කාල, බාගෙ  සහ බෝතලේ ගානෙ විකුනන එක. මගෙත් යාලුවො කීපදෙනෙක්ම පොරගෙන් බඩු ගන්නවා.කොරෝනා කාලෙ ආවම ඒ බිස්නස් එකෙන්ම මහ ටැට්ටරයකුත් ගත්තා. ඒ තරං සල්ලි කඳක්. ඉතින් ඔබ තවත් ලත වෙන්න එපා. සීනි කිලෝ පහම නැතත්, කිලෝ දෙකත් ඇති. අවශ්‍ය වෙන්නෙ පෙරාගෙන ඇවිත් වෙල මැද්දෙ වලක් වගේ තියෙන තැනක ඉඳගෙන ඉන්න එක විතරයි. අත්දුටුයි පත්යක්සයි. 

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2021.02.13