අතිධාවකයා

 එක දවසක ලස්සන හැන්දෑවක වීථියක මෝටර් සයිකල් ධාවකයෙක් වෙිගයෙන් තම යතුරු පැදිය ධාවනය කරමින් පැමිණෙනවා. මෙයාගේ විනෝදාශය වෙිගයෙන් යතුරු පැදිය ධාවනය කිරීම.

තාමත් නාඹර වියේ පසුවන මොහු නවීන මෝටර් සයිකලයක් ලබා ගන්නේ, ඒ සිහිනය වෙනුවෙන්ම වෙහෙස මහන්සි වී වැඩකරලා. පුද්ගලික ආයතනයක ආහාර ඇනවුම් සපයන්නෙක් ලෙස තම ප්‍රථම රැකියාව ආරම්භ කරන මොහු සල්ලි කාරයෙක් නම් නෙමෙි. දුප්පත් කමෙි අඩියටම නැතත් දවසට දෙවෙිලක් ඉඳ හිට තුන් වෙිලක් ලබාගන්න පුළුවන් පවුලක එකම පිරිමි දරුවා. පියා කුකුල් ෆාම් එකක බිත්තර කුකුල් කූඩුවක රැකියාව කරන්නෙක්. දිනපතා රැකියාවට යන පියාත් තමන්ගේ මෝටර් සයිකලයේ දමාගෙන ෆාම් එකට ගෙනවිත් අරලින මොහු තමන්ගේ විනෝදාශය පටන් ගන්නේ ඒ ආපහු යන ගමනින්. පොඩි පොඩි වංගු වල පවා කනේ වැලි ගෑවෙන තරමට සයිකලය නවන මොහු පාරේ ඉන්නව දැක්කොත් මිනිහෙක් බල්ලෙක් පූසෙක් තියා උඩින් යන කුරුල්ලෙක්වත් ඉන්නෑ.

එක් දවසක මෙසේ හැසිරෙද්දි පොලිස් ජංගම රථයක ගමන් කරමින් සිටි නිළධාරියෙකුට මොහු නිරීක්ෂණය වීමත් සමග පොලිස් රථය මාර්ගය අයිනට කර නවත්වා එම නිළධාරියා විසින් මොහුට යතුරු පැදිය නැවැත්වීමට අණ කරනවා. එම අණට කීකරු වූ ඔහු, සෙමින් නිළධාරියා අසලට පැමිණ සයිකලයෙන් බැසගත් ඔහු, එම නිළධාරියා හා යම් කතා බහක නිරත වෙනවා. දෙදෙනාම සිනාවකින් ආරම්භ කල කතාව නිසා මටත් යම් කුකුසක් ඇති වෙන්නේ, තම සයිකලය මාර්ගයේ වෙිගයෙන් ධාවනය කරන  ඔහුට අඩුම වශයෙන් දැඩි අවවාදයක්වත් නොකර ඉතා සුහදශීලී ලෙස කතා කරන්නේ ඇයි දැයි යන්න දැන ගැනීමට. විනාඩි කිහිපයක කතාවකින් පසු දෙදෙනා අතට අත දී සමුගන්නවා. පොලිස් නිළධාරියා කුමක් පැවසූයේ දැයි දැනගැනීමට මට ඇවැසි වුවත්, මා ඔහු නොහඳුනන පුද්ගලයෙකු නිසා ඒ අදහස අත්හැර දැමුවා. නමුත් මට අනුමානයෙන් දෙදෙනා අතර ඇතිවූ තකා බහ ගැන නිගමනයකට එන්න වැඩි වෙිලාවක් නොයන්නේ එම පොලිස් රථය පිටත්ව ගිය පසුත් ඔහු කිහිප වතාවක්ම පෙරටත් වඩා වෙිගයෙන් එම පාරේම එහා මෙහා තම සයිකලය පැද යෑමෙන්. මට හිතාගන්න පුලුවන් වුනේ කාරනා දෙකයි. එකක් මොහුගෙන් විස්තර අසා දැනගෙන පොලිස් නිළධාරියා මොහුව දිරිමත් කරනවා. එහෙමත් නැත්තං , "පොලිස් රථය පිටත්ව ගියපසු ඔින තරම් පැදපං, අපි ඉන්නැද්දි පැද්දොත් තෝව දවස් දා හතරකට ඇතුලට දානවා" කීවා විය හැකියි. 

මෙි පාරේ වාහන අඩුයි. වාහන නොයනවාමත් නෙමෙි. නමුත් ට්‍රැෆික් එකක් ඇති වීමට තරම් වාහන කන්දරාවක් මෙි පාරේ යන්නෙ නැහැ.

නැවත පසු දිනත් මොහු තම නවීන පන්නයේ යතුරු පැදිය ඉතා වෙිගයෙන් ධාවනය කරමින් පැමිණෙන අයුරු මා දකිනවා. ඒ එන ගමනේදී තරමක් වෙිගය අඩාල කරන මොහු එක් අවස්ථාවක ඉදිරිපස රෝදය ඉහලට ඔසවාගෙන පසුපස රෝදයෙන් පමණක් ⁣

ගමන් කරන්න ගන්නවා. ඊලඟට ඉදිරිපස රෝදයෙන් පමණක්. ඒ දෙකම කරල ඉවර වුනාම එකතැන සයිකලය කර කවනවා. 

එක් වරක් මා රාජකාරි වැඩකට කෑගල්ලේ රෝහල ඉදිරිපිටට ගිහින් ඉද්දි  

මෝටර් සයිකල් තුනක් ඇවිත් පට්ටම වැඩ කෑලි ටිකක් දානවා. එක්කෙනෙක් ගමන් කරන යතුරු පැදියෙන් පැන එය අතහැර නැවත එම යතුරු පැදිය පිටුපස හඹා යමින් එක් වරම අහසට පැනල කරනමක් ගහල තමන් පැදන් ආ යතුරු පැදියට නගිනවා. යතුරු පැදියත්, පාඩුවෙි යමින් හිටපු මිනිහෙකුට පිටුපසින් පැමිණ එක්වරම මී හරකෙක් අනින්න හදනවා වගේ ටිකක් එහෙ මෙහෙ වෙලා නැවත කෙලින් වෙනවා. හොන්ඩා වර්ගයේ මෝට සයිකලයක් පිටුපස මඩු ගාර්ඩ් එක බිම ගෑවෙන තරමට ඉස්සරහින් උස්සගෙන ධාවකයාත් හිටගෙන ගමන් කරනවා. විනාඩි විස්සක විතර කාලයක් මෙසේ එෆ්ඉසෙඩ්, ස්කුටි සහ  හොන්ඩා වර්ගයේ තවත් ට්‍රෙිල් බයික් එකකින් සෙල්ලම් දාලා ට්‍රෙිල්  බයික් එකේ ආපු කෙනා එක් එක්කෙනා ගාවට ඇවිත් කැප් එක දික් කරනවා. ඒ ආධාරයක් ඉල්ලගෙන. මොහු කොතරම් වෙිලාවක් කෙනෙක් ගාව බයික් එක නතර කරගෙන හිටියත් එක කකුලක් බිම තිබ්බෙ නෑ. බැලන්ස් නං ආං. අංශක හැටක් විතර හැඬලය විතරයි දකුනට හැරව්වෙි. පිලිවෙලින් මා ගාවට ආපු ඔහු මටත් කැප් එක දික් කලාම මාත් රුපියල් සියයකින් ආධාරයක් කරන්න හදනකොට ඒක බල බල හිටපු සෙනග ටිකක් කලබලයෙන් එහෙට මෙහෙට වෙනවා. ඒ සෙනග අතරින් ඉස්සරහට ආවෙි අපේ කෑම්ප් එක අසලම පදිංචි ගයාන්. ඔහු සිල්ලර කඩයක් කරන තම පියාට උදව් කරගෙන පාඩුවෙි ඉන්න කෙනෙක්. ඔහු මගේ මිතුරෙක් සහ මගේ උපාය දූතයෙක්. ඔහුට තිබුනේ හද්දා පරණ රුපියල් 88දාහට ආපුම කාලේ ගත්තු සීටී 100 බයික් එකක්. හද්දා පරණයි. මං එක දවසක් ඔික ඉල්ලගෙන ටවුමට යන්න ගිහින් නොමැරී බෙිරුනේ පූරුවෙි පිනකට. ඒ කියන්නෙ බ්‍රෙික් නෑ. ඉස්සරහ කවුල් එක හත් අට පොලකින් පුපුරලා. ලයිට් නෑ. මෙික ස්ටාර්ට් කලාම අපේ කඳවුරේ උඩහටම සද්දේ ඇහෙනවා. ඒ තරමට සයිලන්සරය දිරලා. 

මං බලාගෙන හිටියෙ මෙි ලඩියෙන් මූ මෙතන මොකක් කරයිද කියලා. කියන්නත් ආඩම්බරයි, අරුන්දැලත් බලා ඉද්දි අර සෙනගත් බලා ඉද්දි පාර පුරා මෙික දුවවමින් පට්ටම වැඩ කෑලි ටිකක් දැම්මෙි, අපේ ඇස් නලලට යවමින්. මොහු මෙිව කරනවා කියල මං දැනගෙන හිටියත් මෙච්චර ලස්සනට මෙච්චර වැඩ කෑලි දානවා දැකල නෑ. පුරුදුවුනේ අපේ ග්‍රවුන්ඩ් එකේ. ඒක ටික කාලෙකට කලින් නැවැත්තුවෙ බයික් එකත් එක්ක කන්දෙන් පහලට මූත් දෙරි ගහල කකුලකුයි අතකුයි කඩාගත්තට පස්සෙ. 

ගයාන්ගේ වැඩ කෑලි ටික දැක්කම අරුන්දැලාත් ෆෝම් උනා. නැවත බයික් තුනම දාගෙන පාර මැද්දෙ ගයාන්ව හාන්න හැදුවත් උන්ම හා ගත්තා මිසක් මිනිස්සු අත්පොලසන් දුන්නේ ගයාන්ට. ඒක දෙගුනවුනේ බයික් එකේ පෙනුමත් එක්ක. මාත් අත්පුඩි ගැහුවා. අන්තිමට ඒ  කට්ටියම ගයාන්ට සුභ පතලා යන්න ගියා. ගයාන් ගැන නොදැන පාරට විසි කරපු විස්සෙ පනහෙ කොල ඔක්කෝම එකතු කලේ ගයාන් මල්ලි. ඒවත් අරයලටම දුන්නා. හැබැයි පට්ටම ආතල් එකක් ඔය කව්රු කව්රුත් එකතු වෙලා අපිට දුන්නා. මගේ නං ඇඟේ හී ගඩුත් පිපුනා. 

මොහුත් ඒ වගේ පොරක්. එක එක වැඩ කෑලි දාගෙන ඉස්සරහට ඇවිත් නැවත ඉතා වෙිගයෙන් නොපෙනී යන දුරක්ම පාරේ සයිකලය පැදගෙන ගිහින් නැවත ක්ෂණිකව කඩාගෙන බිඳගෙන ආපහු එනවා. හම්බ කරන හැම රුපියලම මොහු සයිකලේට තෙල් ගහන්න දානවා ඇති. 

එක දවසක් ඒත් හැන්දෑවක සුපුරුදු පරිදි මොහු වෙිගයෙන් ඉස්සරහට ඇවිත් පාරේ අවසානය හොයන්න යනවා වාගෙ පිඹගෙන ගියා. නැවත ආවා. ආයේ ගියා. ආයෙ ආවා.ආයෙ ගියා. ඔහොම දෙතුන් පාරක් එහෙ මෙහෙ පැද පැද ඉන්නකොට අවස්ථාව තිබුනෙ මොහු ආපු පැත්තටම එන්න. ඒ එද්දි ප්‍රාඩෝ වර්ගයේ ජීප් රථයක් මොහුට ඉස්සරහින් එනවා. ඒකත් පාරෙ වාහන අඩු හිංදත්, මෙි පාරෙ ට්‍රැෆික් පොලිස් නැති බව දන්න නිසාදත් මංදා පිඹගෙන ආවෙ. ඒ එද්දි පාරෙ සෙල්ලම් කර කර හිටපු බලු දන්ඩො දෙන්නෙක් දැකපු ප්‍රාඩෝ කාරය එක පාරටම තම වාහනේ වෙිගය අඩු කරනවා. ඒක නොදැක්ක ධාවකයාත් (මට තේරුනු විදියට) වෙිගය අඩු කලත් නවත්වා ගන්න නොහැකිව මහ හඬක් නගමින් ප්‍රාඩෝ එකේ පිටිපස්සෙ හැප්පෙනවා. ඒකෙ දොර ඇඹිලා. ලයිට් බිඳිලා. හැබැයි ඊට වඩා බයිසිකලයට හානි වැඩී. පෝක් දෙක ඇලෝයිවීල් ඉස්සරහ රෝදය පොල්කුඩු මිරිකලා වාගෙ ඇඹරිලා ගිහින්. සයිකලයට වෙලා තිබුනු හානියේ තරම කියන්නෙ නැවත කවදාවත් මෙික යථා තත්ත්වයට ගන්නම බෑ. ඊට වඩා හොඳයි අළුතෙන් සයිකලයක් ගන්න එක්ක. මෙි අනතුර වෙච්චි ගමන් ප්‍රාඩෝකාරයා එලියට පැනලා පිටි පස්සට දුවගෙන එනවා. යතුරු පැදිකරුටත් හානි වෙලා වාගෙ මට හිතුනෙ. ඒත් ඔහු කොර ගගහ අමාරුවෙන් නැගිට්ටා. කකුලක්නම් අනතුරකට පත්වෙලා. ඒක කෙනෙක් මැරෙන්න තරම් වෙිගයක් නොවුනෙ ටිකක් හරි දුරකින් ප්‍රාඩෝ එක බ්‍රෙික් ගහනවා දැකපු හිංදමද මංදා තමන් පැමිණි වෙිගයෙන් බාගෙකටත් වඩා වෙිගය අඩු කරගන්න බයික් කාරයට පුලුවන් වෙච්චි හිංද. 

ඊලඟට දෙන්නගෙ කතා බහ. ජීප් එක පැදන් ඇවිත් තියෙන්නෙ මැදිවියට ආසන්න එහෙත් පෙනුමෙන් තරුණයෙක් වගේ පොරක්. මෝටර් සයිකල් කාරයා තමන්ගෙ සිරුරට වෙච්චි හානියටත් වඩා දුකෙන් අඬ අඬ බලන් හිටියෙ බයික් එක දිහා. කොච්චර අමාරුවෙන් ගත්තු එකක්ද. කොච්චර ආශාවකින් සයිකලේ පදින්න ඇද්ද. යකඩ ගොඩක්වුනත් තමන්ගෙ එකම වස්තුවට කොච්චරනම් ආදරය කරන්න ඇත්ද? ඇත්තටම මටත් දුක හිතුනා.

දැන් ඒ ඔක්කොම ඉවරයි. සයිකලෙත් ඉවරයි. පොලිසි ගිහින් හතර වටෙි ණය වෙලා ජීප් එකත් හදා දෙන්න වෙනවා. එදා පොලිස් ජීප් එකේ ආපු නිළධාරියා ඉන්න පොලිසිය මෙි අනතුර පිළිබඳව විභාග කලොත් මූට ඇතුලටත් යන්න වෙනවා. අන්තිමෙි නොසිතූ ගැටලු රාශියකට කොටු වෙනවා. මගේ සිතිවිලි ගැලුවෙ එහෙම. 

ඒත් හිතවතුනි වුනේ හාත් පසින්ම කිසිවෙකු නොසිතූ දෙයක්. ඒ වෙලාවෙම පොලිසිය එතනට කැඳවපු ජීප් කාරයාට ඔවුන් කතා කලේ සැල්‍යුට් එකකුත් ගහල "සර්" කියල. ඇත්තටම මටත් පුදුමයි. බැලින්නම් මෙිත් පොලිසියේ ඉහලම තලයේ නිළධාරියෙක්. පස්සෙ ටික වෙලාවක් කතා කර ඉඳලා ලෙඩාවත් ජීප් එකේ දාගෙන ඉස්පිරිතාලෙ අරන් ගියා. එතනින් පස්සෙ සති දෙකක් විතර යනකම් මං මෙි පුද්ගලයව දැක්කෙ නෑ. ඒත් එක් හැන්දෑවක ඔහු එනවා. ඒ එන්නෙ බස් එකකින් බැහැල පයින්. ඇවිත් අනතුර වෙච්චි තැන ටිකක් වෙලා ඉඳගෙන ඉඳලා පස්සේ ඒ අවට ඇවිද ඇවිද කල්පනා කර කර සයිකලේ කෑලි ඇහිංදා. පුංචි කෑල්ල පවා අහුලපු ඔහු ඒව එකතු කරල ගොඩක් ගහල සාක්කුවෙන් ඇදල ගත්තු කලු කවරයකට ඒව දානවා. දාල අරන් යන්න හදනවා. මං ඔහුව නොහඳුනන නිසාත්, අනතුර දැක්කත් ඒ ගැන අහන එක හරි නෑ කියල හිතුනු නිසාත්, අහන්න පුලුවන් වුනත් අහන්න තරම් සුදුසු ක්‍රමයක් නොතිබූ නිසාත් මං ඒ දිහා බලන් ඉන්නවා පමණයි.

ඊටත් හරියටම සතියකට පස්සෙ තවත් යාලුවෙකුත් එක්ක අර ජාතියෙම, ඒ පාටින්ම සයිකලයක නැගී අනතුර වෙච්චි තැනට එනවා. ඇවිත් ඔහු මෙි පාරෙ පැදපු හැටි, අනතුර වෙච්චි හැටි, රස කර කර කියනවා. මටම පුදුමයි. මෙයා ගැන. මාත් හොඳට බලාගෙන හිටියෙ මෙයාට යතුරු පැදියක් කොහෙන්ද ආයෙත් කියල දැන ගන්න. මට ඇහෙනවා ඔහු යාලුවට කියනවා

"මචං ඒ සර් තමා මෙි බයික් එක අරං දුන්නෙ" කියල.

මට ඇහුනු විදියට කතාව තේරුම් ගන්න පුලුවන්. ඒ පොලිස් නිළධාරියා ⁣පාරම්පරික සල්ලි කාරයෙක්. සහෝදරයෙක් ඉන්නවා කෝටිපතියෙක්. බිස්නස් කාරයෙක්. ජීප් එකත් එයාලා හදල විකුනලා,අලුතින් එකක් අරං,මෙයාට සයිකලේකුත් අරන් දීලා. 

ඇත්තටම මෙි ලෝකෙ මිනිස්සු තාමත් සුජීවත්ව ඉන්නවා කියල මට හිතුනා. කොච්චරනම් උතුම් මනුස්සයෙක්ද ඔහු. සල්ලිකාරයො උනත් හැමෝම එහෙම නෑ. දුප්පතාගේම සල්ලිවලින් පෝසත්වෙලා, අරවගේ දේකුත් උනාම උගෙන්ම කඩාගන්න මිනිස්සුත් ඔින තරම් අපේ සමාජයේ ඉන්නවා. ඇත්තටම මටත් හිතුනා දවසක ඔහු එන වෙලාවක් බලන් ඉඳලා මගේ ටීවිඑස් එකත් පිටිපස්සෙන් ගිහින් හප්පලා අලුතෙන් එකක් මිනිහටම කියල අරගන්නත්. 

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් එක්තරා ධාවන පථයක ප්‍රසිද්ධ මෝටර් සයිකල් ධාවන තරඟයක් පැවැත්වෙනවා. ඒකෙන් මෙයා පළවෙනියා වෙලා, ජීවිතේ අළුතින් පටන් ගන්නවා. එදා කප් එක ගන්න දවසෙ අර පොලිස් නිළධාරියාත් ඇවිත් ඉන්නවා කියල පසු බිමෙන් පේනවා. ඇත්තටම මම දින්නා වාගෙ සතුටක් මට දැනුනෙ. පොර ඒ දිනපු මුදලින් ව්‍යාපාරයක් පටන් අරන් දියුණු වෙනවා. තාත්තා කවදාවත් ෆාම් එකේ වැඩට යැව්වෙ නෑ. ඔහු තරඟවලට සයිකල් පදින එකත්, පුරුද්දක් විදියට ඉඳල හිටල මෙි පාරෙ සයිකල් පදින එකත් නැවැත්තුවෙි නෑ. ඒකත් ඉර බහින්න ආසන්න වෙච්චි අහස කුනු ලේපාටට හැරුනු හැන්දෑවක්. ඔහු දුරක ඉඳන් හිමීට සයිකලේ පැදන් එනවා පේනවා. ඒත් එක්කම "THE END" කියල තිරේ වැටිලා නම් පේලියක් උඩට උඩට යනවා. එතනින් මං බල බල හිටපු පිචර් එක අවසන් වෙනවා. ඉතින් මගෙ ආදරණීය යාළුවනේ, ඇත්තටම එහෙම සල්ලිකාර මිනිස්සු ඉන්නෙ පිචර් වල විතරයි තමා. ඒක තමා මං තේරුම් ගත්තෙ.

ස්තූතියි

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2021.02.03