විශ්වමඩු 01

විශ්වමඩු ෆාම් එක මහ විශාල එකක්. රෝස කොස් වරකා,පැණි දොඩම්, මිදි, පේර, අඹ, කෙසෙල් දෙහි ආදී හැම පළතුරක්ම එහි සශ්‍රීකව වැවී තිබුනා. ඒ දවස්වල අපේ පැක් ආදියත් නිතරම සශ්‍රීක වෙලා තිබුනේ. හොරෙන් ෆාම් එකට පැනලා හොඳ පැහිච්චි කොස් ගෙඩියක් කඩාගෙන මදුලු ඇරලා ඒ වත්තෙන්ම හොයාගන්න පොල් වලින් කිරි කොස් පාරක් ගහල රොටියක් පුච්චල ගත්තම ඒ ලැබෙන සැප මං හිතන්නෑ තරු පහේ හෝටලේකින්වත් ලැබෙයි කියලා. මයෙ අප්පේ කාපු කෑමනක්. ගස් යට වකාරෙට වැටිල තියෙන පොල් ගෙඩි විස්සක් තිහක් අහුලගෙන ලීයකින් කපාගත්තු උලක් හිටෝලා ලෙලි ගහලා ඒ වතුර වලට මෙස් එකෙන් උස්සන සීනි කිලෝ දෙකක් විතරයි යීස්ට් ටිකකුයි දාල දවස් තුනක් පල් කරානං, රා, අරක්කු පැල්මයිරා කැලේ. ඒව ඉතින් පදම දැනගෙන හරියට කරන්න ඔින දේවල්. තඹ දඟර තිබ්බෙ නෑ. නැත්තං දෙකක් නෑ ආයෙ එහෙ කසිප්පුත් පෙරනවා. රනිල් සිල්වා පේමතිලක කෝපල් බණ්ඩාර, කෝපල් කරුනාරත්න ආරච්චි ආදියන් ඔිවට ඇබ්බැහි වෙලා තිබුනෙ. පාම් පිටි හොයාගන්න එක විතරයි අමාරුවකට තිබුනෙ. ඒත් අපේ පසු මූලෙන් රොටි කැන්ටිමට ගේන පිටි එහෙම පිටින්ම තිබුනෙ අපේ පැක්වල. 

එහෙ ඉද්දි තමා කොටින්ගෙ සබ්මැරීන් එකකට රිංගලා දොර වහගෙන වයිකිං එකක් දක්කනව වගේ බූම් බුම් ගගා ඉඳල එලියට එන්න හදද්දි දොර ලොක් වෙලා තිබුනෙ. ඒ දොර ඇරගන්න පැය දෙකක් විතර ගියා. මං හිතුවෙ එදා  මගෙ අවසන් ගමන සබ්මැරීන් එකක් ඇතුලෙම වෙයි කියල. වාසනාවට උන්ගෙම යකඩ බාර් එකක් දාල එලියෙ හිටපු එවුන් දොර ගලවල මාවයි අනිකයි එලියට ගත්තෙ. තාම කං අඩ් කූංං කූංං ගානවා ඒ පතබාපු පාරවල් මතක් වෙනකොට. දවසක් ඔය වැවෙත් කැඩිච්චි ඔරුවක එගොඩහට යන්න ගිහින් පෙරලුනා. හොඳ වෙලාවට කර වටක් විතර ගැඹුර. අපිත් මොංගල් එළ හරක් කියන්නෙ කවදාවත් ඔිවා එකකින් දෙකකින් මට්ටුවුනේම නෑ. නැවත නැවත කලේ ඒවමයි. කැලේ සෝදිසි මෙහෙයුම් යනව කියල ගිහින් කරන්නෙම ඔිවමයි. එක දවසක් ඔිවගේ ඉබාගාතෙ යන්න ගිහින් පාරකට වැටිල පාර දිගෙත් අපි ඇවිදගෙන ගියා. ජීපීඑස් යන්ත්‍ර පැත්තක. අපි යන්නෙ හිතේ බැලන්ස් එකෙන්. දවසක රෑක එහෙම යද්දි දුරින් වාහනයක් එන සද්දයක් ඇහිල යි ලයිට් පාරක් දැකලයි අපි පාර අයිනෙ තිබුනු පඳුරු කිහිපයකට මුවාවෙලා බලාගෙන හිටියෙ මෙි කොටි ඒරියා එක හිංද කොටිවත් එනවද කියල. ටික ටික ලංවෙද්දි කැබ් එකක් කියල අඳුරගත්තත් කව්ද එන්නෙ කියල හොයාගන්න බෑ රෑ හිංද. අපිටත් කියල තිබුනෙ මොකෙක්වත් එන්නෑ ඔහෙ කැලේ හිංද කියල. අපිත් පුල් ඇලට් එකේ බඩු ලඟටම එනකං බලාගෙන හිටියෙ සොට් එක දෙන්න. ඒ පාරෙ වාහනවලට හයියෙන් එන්න බෑ හෙන වලවල්. වලවලුත් නෙමෙි ඒව වගා ලිං ජාතියක් වාගෙ. වාහන දෙකක් මාරු වෙන්න එනවනං පේන්නෙ තමන්ට ඉස්සරහින් එන වාහනේ වහලෙ විතරයි. ආයෙ වලෙන් ගොඩ ආහම තමා ඒ මොකද්ද කියල පේන්නෙ. පැය කාලක් බාගයක් යනකොට වාහනේ අපිට ටික ටික ලංවුනා. අපි සූදානම්. ලෝන් ඔන් කලාපය හරහා නිදැල්ලේ පාවී එන වාහනයට හයේ පහරක් දීල නන්න කිරීමෙි අරමුණ පෙර දැරිව දණහිසෙන් ඉඳගෙන එම්පීඑම්ජීය ඉලක්ක පතට අනුව බයිපෝට් දෙක නවා කොටයක් උඩ තියාගෙන කොකාටත් ඇඟිල්ල තියාගෙන තව මීටර් පනහක් ඉස්සරහට එනකං හිටියෙ කොකා ගස්සන්න. ඒත් කාගෙ වාසනාවද අවාසනාවද මංද වාහනේ නැවැත්තුවා. අපිට ක්ෂිතජය කැඩිල යන්තම් පෙනුනා එකෙක් බහිනවා. අපි ක්ෂණිකව පොසිෂන් එක මාරුකලා. ඒ හඹාගොස් පහර දෙන්න. ඒත් අපේ අනික් ඇම්බුෂ් ටීම් එකේ ඉන්චාජ් හිටියෙ මං වගේ කලබල කාරයෙක් නෙමෙි. ඒ කෝපල් කස්තුරි. අපි විනාඩි දෙකක් විතර බලං ඉද්දි එකෙක් ඉස්සරහට ආවා. ඒ, හරියට අපි ඉන්නව දැකල වගේ. ලයිට් එලියෙන් එච්චරටම කව්ද කියල පැහැදිලිත් නෑ. අපි අපේ පොසිෂන් එකේම ඉඳගෙන වැඩෙි බලාගෙන හිටියෙ ඊලඟට මුං කරන්නෙ මොකද්ද කියල බලන්න. ටිකක් ඉස්සරහට ආපු එකා ඉඩ තියෙන තැනක් බලලා හයියෙන්;

*හරි කෝපල් මෙතනින් හරවන්න පුලුවන්,ඔහෝමම ටිකක් ඉස්සරහට එන්ඩෝ.. හ්හ් කිව්වා. හක්ක පයිනවනෙ. යකෝ මුං ආමිනෙ. අපිට මළ පැන්න යකෝ මෙි රෑ ජාමෙ කොහෙ හබ්බද්දි⁣යක යනවද මුං කියල. ඊටත් මහ කැලේ. අනික මෙතනින් එහා පැත්තෙ කොටි. අපිත් රැකවල්ලාගෙන ඉන්නෙ කොටි වැවෙන්වත් ක්‍රොස් කරයිවද්දෝ කියල බලාගෙන. 

කෝපල් කස්තුරියි මායි හීන් සැරේ වාහනේ රිවස් කරද්දි ලඟට ගියා. උං අපිව දැකල බය වෙලා. කිසිම සූදානමකිනුත් නෙමෙි හිටියෙ. ලඟට ගිහින් කෝපල් කස්තා, ඇතුලේ ඉන්නෙ කව්ද කියලවත් බලන්නැතුව,  "කෝපල් හැ&@%නෙනවදෝයි මෙි කැලේ" කියල ඇහුව. එතකොටයි උංගෙ හුස්ම වැටුනෙ. ඔෆිසර් කෙනෙක් ඇතුලෙ හිටියත් කට්ටියට පාර වැරදිලා. 4ලපාහ ඒකකයේ වාහනයක් සීඔිි එක්ක යන්න ඇවිත්. එන්න කිව්ව තැන හොයා ගන්න බැරුව දිගටම ඇවිත්. හොඳ වෙලාවට වාහනේ නැවැත්තුවෙ. නැත්තං දැයට ඔෆිසර් කෙනෙකුත් එක්ක තව තුන් දෙනෙක් අහිමි වෙනවා. පස්සෙ හරි පාරත් කියල දීල එයාලම කිව්ව මං සලකුනු අනුව සීඔි ඉන්න තැනත් කියල දීල  යැව්වා. රෑ හින්දයි හොයාගන්න බැරිවෙලා තියෙන්නෙ. ටිකක් එලි පහලිය තියෙන වෙලාවක ආවනං කිරි කොසුයි පුච්චපු මාලුයි එක්ක රොටියකුත් කාලම යන්න තිබුනා. 

ඔය අතරෙදි තමා මගේ ඇම්බුෂ් ටීම් එකේ කොල්ලෙක්ගෙ වෙඩිම තිබුනෙ. වෙඩිමට  දවස දවස ලං වෙන කොට මෙිකාට තිබ්බ පස්නත් වැඩිවුනා. පස්න කිව්වෙ වෙඩිමෙ හැසිරෙන විදිය, වෙඩිම ප්ලෑන් කරන විදිය, ඉන්වයිට් කරන හැටි ආදි එකි මෙකී නොකී අම්බානකයි පස්න. අපිත් ඉතින් ඔිව සම්බන්දව සහ කාන්තාව සම්බන්ධව හෙන විශාරදනෙ. මටනං උපාදියකුත් තිබුනා. (ඒ උපාදියෙ නම මෙිකෙ කියන්න බෑ. ඉම්බොස් ඇහුවොත් විතරක් කියන්නං.) මාත් පොරට හෙන බර ඇඩ්වයිස් ටිකක් හෙම දීල තිබුනෙ. බැඳපු ගමන් දරුවො හදන්න එපා කිව්වම මූ බබා වාගෙ ඇහුවෙ "ඉතිං ඒකට මොකද කරන්නෙ කෝපල්" කියලා. ඒවට මං අවශ්‍යය උත්තර දෙන්න ගිහින් ඌ දවසක් විතර මා එක්ක කතා නොකරත් හිටියා. පලවෙනි දවසෙ රාත්‍රිය ගත කරන හැටිත් මං කියා දීල තිබුනෙ. මූට මං කිව්වෙ පවුල් සැලසුම වශයෙන් කොන්ඩම් භාවිතා කරපන් කියලා. මූ මාත් එක්ක තරහ වෙන්න හේතුවත් ඔික. 

*මචං පළවෙනි දවසෙම ඉඳලා පවුල් සැලසුම් පටන් ගනින්. තව ඔන්නං මාස තුනක් තියෙයි යුද්දෙ. එතකොට මනස නිරෝගිව තියාගෙන හොඳ දරුවෙක් හදන්න පුලුවන්. එතකං ඒකට උඹ මුං ඇට පීති පාවිච්චි කරපං

*ඒකනං හොඳයි කෝපල්. ඒත් මුං ඇට පීති කිව්වෙ මොනාද.

*යකෝ, ඔය පාමසි වල තියෙන්නෙ

*මුං ඇටවලින් හදන එකද්ද

*නෑ නෑ බං... ඒවත් අර වගේම තමා. උඹ එකක් ඉස්සරල දා ගනින්. ඊට පස්සෙ තව එකක් අරං ඒකට මුං ඇට ටිකක් දාල ඒකත් දාගනින්. ඊට පස්සෙ වැඩෙි පටන් ගනින්. ඊටත් පස්සෙ ඔය කරගැට දාච්චා  අරව මෙිව තිබුනොත් කැඩිල ගිහින් උඹට නැවුම් අයුරින් යුග ජීවිතේ ගත කරන්න පුලුවන්. හරි සරලයිනෙ.

කියල තේරුම් කරල දුන්නම තමා ඌ මගෙත් එක්ක දවසක්ම කතා නොකර හිටියෙ. 

අපි සල්ලි එකතු කරලා ඌට බට්ට වැනෙන ඔරලෝසුවක් තෑග්ග විදියට ගන්න කියල දීල වෙඩිමට ගිය ඈයන්ට කිව්වෙ මතක ඇතුව මුං ඇට දෙසිය පනහකුයි පීති රැලි තුන හතරකුයි මැද්දට දාලා පෙට්ටය සරසලා දීල එන්න කියල. 

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි.

2021.04.06