උඩුගුවන් ආතල්

 මෙි කතාව වෙන්නෙ මහපොලවෙනම් නෙමෙි. උඩුගුවනෙදි. ඒවට කියන්නෙ උඩු ගුවන් ආතල් කියල.

 මම අන්තිම කාලෙ සේවය කලේ පළාලි යුධ හමුදා කඳවුරේ. විශ්‍රාම ගන්න හරියටම මාස දෙකකට විතර කලින්. මම ගුවනින් එන්න කැමතිම නෑ. වෙන මොකුත් හිංද නෙමෙි, මොනාහරි උනොත් බැහැල දුවන්ඩ කියලද. බෙිරගනියෝ කියල කෑ ගහන්ඩද. ඉස්සර වගේ නෙමෙි දැං කාලෙ ප්ලයිට් එක ගොඩ බාන්නෙ කටුනායකට. එදා ගොඩ බාන්න තිබුනෙත් කටුනායකට. ගුවනින් එන්න කැමතිම නැත්තෙ හේතු දෙකක් හිංද. එකක් ඊට කලින් ගමනකදි ගත්තු ආතල් එකක්. අනික කට කැඩිච්චි වචනයක්. එක දවසක් කෆීර් දෙකක් කෑගලු අහසෙ කුරුක්කං ගග ගගහ අහට්ට යනවා මෙහට්ට යනවා. ආයෙ මෙහා ඉඳන් අහට්ට යනවා එහා ඉඳන් මෙහට්ට එනවා. මම ග්‍රවුන්ඩ් එකේ වොලිබෝල් මැච් එකක් බල බල ඉද්දි තමා මෙි දෙක වැඩ දාන්නෙ. මං හිතන්නෙ ට්‍රෙිනින් එකක්. ඊට හරියටම පැය දෙකකට පස්සෙ අහස්යාත්තරා තුනක් එක සමාන දුරින් අඩි තුන්දාහක් විතර උඩින් පිලිවෙලකට වැදගත් ගමනක් ගියා. ඒක වට කිහිපයකම ට්‍රෙිනින් එකක්. එදා අහස දිහාමයි ඇස් දෙක තිබුනෙ. හරිම ලස්සනයි. අපිත් මෙික දිහා බල බල එක එක දේවල් කතාවුනා. අපෙත් ඉන්නව පයිලට්ල. උන්දැලට වටයක්ම යන්න ඒ දවස්වල වියදම් වෙන්නෙ රුපියල් තුන්සීයයි. හත් අටසීයටත් ගුවන් ගත වෙන එවුන් හිටිය. ඒත් වැඩිපුර යන්නෙ ලාබ එකෙන්. එදා ඒ ප්ලේන් ටික කැරකෙනකන්ම අපේ කතාව වුනේ මෙි ගැන. ඔය හරියෙ එකෙක් පටන් ගත්තා කෆීර් යානා ගැන. ඇත්තටම ඒවා පරණයි තමා. මූ ජීවිතේට කපිර් එකක් ලඟින්වත් ගිහින් නැතිවුනාට කතා කලේ කපීර් එලවන ලෝකෙ හොඳම වැඩ්ඩ මූ වගේ. ඒ වගේ එවුන්ගෙන් තමා ඉතින් ආතල් එක ටිකක් විතර වැඩිපුර එන්නෙ. කපීර් කතාව යද්දි එක තැනක මගේ කට වැරදුනා. අරුන්දැ කපීර්වලින් ලයින් එකට ගහපුවා ගැන කියද්දි මං කිව්වා "ඔිවගෙන් යුද්දෙ කෙරුව එකත් ලොකු දෙයක්. ඔිව දැන් හද්ද කසිකබල් බඩුනෙ, ඔිං බලහන් කොයි මොහොතක හරි ඔිකක් කඩාවැටිල තියෙයි ඔන්නං බලහං බොරුද කියල" කියල. කට්ටියම ඒකට අනං මනං කිව්වත් මගේ කතාවට තමා තැනක් තිබුනෙ. එකෙක් කිව්ව "එකනං ඇත්ත සර්, ඔිව කාගෙ හරි ඔලුවකටවත් වැටිල තියෙයිද්දන්නෑ" කියල. පපුවට අත තියල මෙි කියන්නෙ මාස තුනක් යද්දි එකක් තැරිගැහිලම ගියා කිහාල්ලකො කන්තලේ පැත්තෙ. සත්තකින්ම මං එදා ඉඳන් අනාවැකි කියන එක නැවැත්තුවා. 

ඒක තමා කටකැඩිච්චි කතාව. 

ප්ලයිට් කතාවට යමුකො. එදා මට විශ්‍රාම යන්න ලියකියවිලි වගයක් හදාගෙන එන්න නිවාඩුවක් යන්න ආවා. එදා පැහැදිලි අහස. හුලඟ තිබ්බෙ අපේ යුනිට් එක උඩින් යන ගානට. ඒ කියන්නෙ මුහුද පැත්තට. උදේ අටට එයාෆෝස් එකට ඇවිත් නම දීල ලේඛන වැඩ කටයුතු ඔක්කොම කරල බලාගෙන හිටියෙ ප්ලයිට් එක එනකං. ප්ලයිට් එකේ යන්න එදා සෑහෙන්න පිරිසක් හිටියත් අවශ්‍යතාවය හා ජේෂ්ඨතාවය අනුව කට්ටිය අරගෙන සීට් ගානට පුරවලා අනික් අය ආපහු ඇරිය. එක ටර්න් එකයි දුවන්නෙ. සමහරදාට විතරක් දෙපාරක් අප් ඇන්ඩ් ඩවුන් ගහනව. නමුත් එදා එක පාරයි. මාත් ප්ලයිට් එකේ යන්න නම දාල කැන්ටිම පැත්තෙ කරක් ගග ගගහ හිටියෙ මගේ තව බැචෙක් එක්ක. ඌත් ප්ලයිට් එකේ යන්න හිටියෙ. අපි දෙන්නම විශ්‍රාම ලියකියවිලි ගේන්න තමා යන්නෙ. ටිකක් වෙලා යද්දි මෙිජර් ජයලත් සර් ආව ප්ලයිට් එකේ යන්න. එයාල කලින් දවසෙ ලිඛිතව දැනුම් දෙන අය. අපේ මූලස්ථාන කණ්ඩායම්භාර නිඅ තුමා. සර් අපි දෙන්න එක්කත් ටික වෙලාවක් කතාකර කර හිටියා. නමය හමාරට ලෑන්ඩ් කරන ප්ලයිට් එක එද්දි දහයයි තිහයි. මටනං ටිකක් තදවෙලත් වගේ හිටියෙ. උදේට කෑවෙත් නෑ ගෙදරින්ම හරි කටුනායක කඩෙිකින් හරි කන්න බැරියැ කියල හිතාගෙන. ප්ලයිට් එකට නගින්න යනකොට අපිතුන්දෙනාම එකට ගියේ. ගිහින් ඉඳගත්ත. ඒත් ටෙික්ඔිෆ් කරන පාටක් නෑ. ඒ අතරෙ මං හිමීට කිව්ව "මෙි රෙද්ද කඩං වැටෙයිවද්ද දන්නෙත් නෑ බං, ඒ තරමට අපේ වෙලාව හොඳයිනෙ" කියල. කිව්ව නෙමෙි ආයිබෝං ඒක මට ඔටෝම කියවුනා. ඔය ඇවුරෝ සී130  දණ්ඩවල් සතපහකට සුවර් නෑ, කොච්චර ආවත් ගියත්. පරණ බඩුනෙ. ඒක හිමීට කියවුනත් මං හිතන්නෙ පයිලට්ට විතරයි ඇහිල නැත්තෙ. ඒක මට දැනුනෙ අහල පහල අසල්වාසී සීට්වල ඉඳගෙන කටවල් එහෙක් මෙහෙක් කරගෙන බුම්මගෙන හිටපු කට්ටිය සයික්කණ්ණාඩිවලින් මා දිහා බලන්ඩ පටන්ගත්තට පස්සෙ. සර්නං කිව්ව "මිස්ටර් කට පරිස්සමින්" කියල. මොකද ඒ සර් අපේ යුනිට් එකේ ඇජුටන් හිටපු කාලෙ කියපු අනාවැකියක් හරි ගිහින් තිබුන හිංද හරි බයෙන් හිටියෙ. මං ඉන්න තැනක ලියුමක්වත් කඩන්නෑ. බැජියනං හිමීට හතරපාරක් ප්ලයිට් එකේ මුල්ලකටම අල්ලල කෙල ගැහුවා. තව මට එහාපැත්තෙ හිටපු ආර්එස්එම් කෙනෙක් මා දිහා බලාගෙනම හිටියා. ඒත් මට හිතුන්නෙම නෑ එයා මං දිහා බලං හිටියෙ කියල. මොකද ඒ සර් බත් මුට්ටිය බලනකොට මාලු ඇතිලිය පේන ජාතියෙ කෙනෙක්. ටිකාක් විතර වපරයි. ආයෙ ලුතිතන් කර්නල් කෙනෙක් ටිකක් එහායින් හිටිය. වැඩෙි කියන්නෙ කතාව එච්චර දිග්ගැස්සෙන්නෑ, කරුමෙ කියන්නෙ කතාව ඔටෝම කියවිලා ඔටෝම මට හයියෙන් හිනා ගියපු කේස් එක නැත්තං. මට හිනත් ගියානෙ. කොහොමහරි කට්ටියට ඔික හිතේ තිබුනත් අමතක වෙලා ගියා වගේ පෙන්නද්දි ප්ලයිට් එක ගමන් ඇරඹුවා. රනවෙි එකටත් දාල නියමිත පොට් එකටත් ගිහින් හයියෙන් රේස් කරල කරල දරදඬු වෙලා වෙලා ගැහිල ගැහිල දුන්නෙං අතෑරපු හීය වගේ කෙලගෙනම යන්න පටන් ගත්තා. දැං නැග්ගුවා. මං බලාගෙන අපේ සර්රුත් ඒක නැග්ගුවට පස්සෙ අල්ලං හිටපු හුස්ම ටික හිමීට අතෑරල පපුව අතගානව.විනාඩි පහක් ගියා.  එත් යනවා කියල හිතුවට මෙි රෙද්ද යන පාටක් පේන්න නෑ. කන්ද නැග්ගා විතරයි ආයෙ සෙනිකව යූටර්න් එකක් ගහල පල්ලමක් බහින්න පටන් ගත්තා.  වට දෙකක් ගහල බාන්ඩෙ ලෑන්ඩ් කලා. කට්ටිය දැං බැහැල සිවිල් ඇඳගෙන ගෙවල්වලට යන්නයි ලෑස්තිය. දන්නෝ දන්න අයට වෙනසක් තේරුනත් කලබලයක් පෙන්නුවෙ නෑ. යකෝ මෙිං මෙි රෙද්ද ආයෙ අපි නැගපු තැනමයි. ප්ලයිට් සාජන් අපිට බහින්න කිව්වා. බැස්සට පස්සෙ කිව්වා දකුණු පැත්තෙ ඇන්ජිමෙි ඔයිල් ලීක් එකක් තියේලු. ඒක හදාගෙනයි යන්නෙ කියල. නග්ගන්න පරක්කු වෙලා තියෙන්නෙත් ඒක හදල. යන්න පුලුවන් විදියට හැදුවට පස්සෙ නැග්ගුවා,ඒත් ආයෙ අවුලක් ගිහින් බැස්සුවා. අපිට කිව්වා තුනට ප්ලයිට් එක ආයෙ යනවා, කැමති කට්ටිය  යන්න ඉන්න කියල. කටුනායකින් ඉංජිනේරුවො ගෙන්නල හදන්න වෙන්නෙ කියලත් කිව්වා. මමනං හිතාගත්තා යන්නෙ මෙිකෙමයි කියල. මොකද මං ආසනෑ අප්ප කෝච්චියෙ රැයක් පුරාවට ගෝසාව මැද්දෙ යන්න. මෙිකෙ ගෝසාව තිබ්බත් විනාඩි 50-55යිනෙ. කටුනායකටම. 

මංදැක්ක අහල පහල හිටපු ඈයො සයික්කන්නාඩියෙන් මංදිහා බල බල යනව. මං ඒව දැක්කෙ හිනාව තද කරගෙන මාත් ඒ ඒ අය දිහා සයික්කන්නාඩියෙන් බලපු හිංද. 

අපි පෝලිමට එද්දි මෙිජර් ජයලත් සර්;

*මිස්ටර් මමනං ආයෙ මළාට ඔිකෙ යන්නෑ, ප්ලීස් ඔයා මෙිකෙ යන්න ඉන්න මං කෝච්චියෙ යන්නං.

බැජා කනට කරල;

*අඩෙි තෝ හු*@&$%ගෙ කට තමයි කට,තෝ මෙිකෙම පල කෝච්චියෙනං යන්ඩ එන්ඩෙපෑඈ...

යුනිට්එකේ මෙිල්මන්;

*අම්මප සර්, මට සිරාවටම හිතුනා මොකක් හරි අංජබජල් සීන් එකක් වෙයිම කියල ඈ...

තව අයටත් කි⁣යන්න දේවල් තියෙන්න ඇති. ඒත් කියන්න නැතුව ඇති. හවස තුනයි තිහට නග්ගපු ප්ලයිට් එකට හිටියෙ අපි එකොලොස් දෙනයි. කටුනායකට එනකං ආතල් එකේ ආවෙ.ඇත්තටම මෙිජර් ජයලත්,බැචා,මෙිල්මන් තුන්දෙනාම ප්ලයිට් එකට ආවෙ නෑ. මට මූනු මතක විදියට ළඟ හිටපු එකෙක්වත් ප්ලයිට් එකේ හිටියෙ නෑ. අඩුගානෙ අර කර්නල්වත්. අනේ මංදප්පා ඉතිං ඔව්ව. උං කේකේඑස් වලින් ට්‍රෙින් එකට නගිනකොට මං ගෙදරත් ගිහින් නාල බීල කාල වයිෆ්ට ෂෝටකුත් අන්දන්න ට්‍රයි කරනවා. 

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2022.06.16