මධූෂ්

 

සමාදානයේ සැතපේවා මචං.ඉන්න තැනක හොඳින් හිටහං. මධූෂ් උඹ ඇත්තටම රියල් පොරක්. එතකොට මෙයා හිටියෙ මොරටුව පැත්තෙ.

මධුෂ්.. මට එයා ගැන වචනයක් කියන්නම ඔින කියල හිතුනා. මෙික කිව්වම කාකි මහත්තුරු මාවත් කුදලගෙන යයි කියල බය හිතුනත්, අපි අතර තිබුනු යාළු හිත මිත්‍ර කම මත ඔින මගුලක් කියනවාමයි කියල හිතුවා. 

මධූෂ් කියන්නේ මගේ ලඟම හිතවතෙක්. අපි මූනට මූන හමුවුනේ මොරටුවෙිදි. මොරටුවෙි කිව්වට ඉඳිබැද්ද පාරේ කඩලානෙදි. මං ඒ කාලෙ කොළඹ රාජකාරි කලේ. 

එදා මහ කාලකන්නි දවසක්. රෑ හතට ඇති. පුවක්අරඹෙදි, මෙලෝ මිනිහෙකුට වෙන්න එපායැයි කව්රුත් ප්‍රාර්ථනා කරන මහ කරදරේක මං වැටුනා. ඒ මදිවට  හෙන ගගහ වැස්ස. රෑ අට වෙද්දි කොළඹට එන්නත් ඔින. ඇඳගෙන හිටපු ඇඳුම් පවා තෙතයි. ඒ ඔක්කොම හරි කියමුකො. ඒත්  ඒ වෙද්දි මූන දීල තිබුනු කරදරය නිසාත්, රෑ බෝවෙලා තිබුනු නිසාත් මං ගොඩක්  මානසිකව වැටිල හිටියේ.  මොකද රෑ නවය වෙද්දි කඳවුරට නොගියොත් අනිවාරයෙන්ම ඇබ්සන් රිපෝර්ට් කරනවා 

එදා ඒ වෙලාවෙ හැටියට  කරන්න තිබුනු දෙයක් ඇත්නම් ඒ එකම දේ සහ ලබාගතයුතු පිළිසරනක් වෙතොත් කරන්න තිබුනෙ මොරටුමුල්ල පොලිස් ස්ථානයට යන එක. ඒ පොලිස් මෙසේජ් එකක් මාර්ගයෙන් මං යහතින් ඉන්නවා කියල ලිඛිතව කඳවුරට දැනුම් දෙන්න ඔින නිසා. නැත්තං ඇබ්සන් රිපෝර්ට් කරනවා.මෙි පාරෙ ඒ කාලෙ බස් තිබුනෙ නෑ.  කිලෝමීටර් කිහිපයක් පයින් යා යුතුයි.  නන්නාඳුනන පලාතක අඳුරන කාත් කවුරුවත් නැතිවුනාම ඔිනෑම කෙනෙක් අසරණ වෙනවා. මටත් ඒකමයි වුනේ.  ඔහොම මහ වැස්සෙම මොරටුමුල්ල පොලිසියටවත් යනව කියල හිතාගෙන තෙමි තෙමි යද්දි මගදි කණ්ණාඩි මෙිසෙකුත් කරේ තියාගෙන ඉස්සරහට එන පුද්ගලයෙක් හමුවුනා. වෙලාවෙ හැටියට මම එයාගෙන්වත් පිහිටක් බලාපොරොත්තුවෙන් කතාකලා. 

*මං කියන්නං වැඩක්. ඔිකට අහවල් තැනට ගිහින් අහවලාව හම්බවෙයන් මල්ලි. මෙි ඒරියා එකේ මෙි වෙලාවට වෙන කව්රුත් ඔිවට අතගහන්නෑ.

*ඒත් මෙහෙ මං පාරවල් දන්නෑනෙ. කොහොමද හොයාගන්නෙ.

*මං පාර කියන්නං. උඹ ආපහු හැරිලා මෙන්ඩිස් ලේන් එක පැත්තට පලයන්.  කමහ්නෑ මහන්සි නොබල ඔහොම්මම පලයන්. ඔිනම කෙනෙක්ගෙන් අහපන් මොරටු සමන්ගෙ ගේ කෝකද කියල. ගෙනිහින්ම දායි. ඒත් උඹ එහෙම යන්ඩ එපා. පාඩුවෙි පලයන්. ගිහින් කියපං "සාන්ත" එව්වෙ කියල. වැඩෙි කරල දෙන්න කියහං . මගෙ නම්බරේ ගහගනින් පෝන් එකේ. අවුලක්වුනොත් කතා කරහං.

හිටපු විදියට මලා මදෑ. මාත් ඒ "සාන්ත"ට පින් දිදී තවත් වෙලාව යවන්නැතුව ඉක්මන්පයින් ඔහු කිව්ව මං සලකුනු ඔස්සේ දිගටම ආව. ඇවිත් ඒ වෙලාවෙ දොරක් ඇරල තිබුනු ගෙදරක සාලෙ ඉඳගෙන හිටපු කෙනෙක්ගෙන් නැවත විස්තරේ කියල පාර ඇහුවා.

*මල්ලී. මධූෂ් කාරයනං මෙි වෙලාවෙ ටිකක් ගසල ඉන්නෙ. ඔිවට අතගහයිද කියලනං දන්නෑ. හැබැයි උඹට වෙච්චි දේ කියල වෙන්න  ඔිනදේ කියහං. එතකොට පුලුවන් මොකක්හරි කරල දෙයි.

*තෑන්ක්ස් අයියෙ.

මාත් දෙගොඩතලා යන සිතිවිලි මැද නිළමැස්සෙක් ජරාගොඩක් පස්සෙ පියාඹා යනව වගේ වෙිගෙන් මෙි "මධූෂ්"ව හොයාගෙන ආව. මෙයා මෙි ඒරියා එකේම ඒ කාලෙත් හරි ප්‍රසිද්ධයි. 

මූන පුරා වැවී තිබුනු රැවුල සහ කොණ්ඩෙ ගානට කපල. සුදුයි ටිකක් විතර. හැබැයි ඔිනම කෙනෙකුට පිහිටවීමෙි උතුම් මනුස්ස ගුනාංගය මෙයාගාව තිබුනා. ඒක අපරාදෙ කියන්න බෑ. මං ගිහින් ඔහුව හමුවෙලා වෙච්චි අකරතැබ්බෙ කිව්වා. පස්සෙදි මට ගේ ඇතුලට එන්න කිව්වා. ඇවිත් ඉඳගන්නත් කිව්වා. ඒ කිව්වෙ කවුද මන්දා වැඩිහිටි ගැහැණු කෙනෙක්. අම්ම වෙන්නත් බෑ. සමහරවිට අක්කා කෙනෙක් වෙන්නත් ඇති. හැබැයි අර මනුස්සය කිව්ව වගේම මදූෂ් කරටි කැඩෙන්න ගහල හිටියෙ. ඒ තත්තෙන්ම ඉඳගෙනත් මොකද්ද වෙන්න ඔින මචං කියල මගෙන්  ඇහුවම, මට පොඩි විශ්වාසයකුත් ඇතිවුනා මිනිහ ගැන. මාත් අවශ්‍යතාවය කිව්වම පොර ටිකක් විතර කල්පනා කරල කිව්වා "හරි,වැඩෙි කරල දෙන්නං.මං සාමාන්‍යයෙන් බිව්වට පස්සෙ ඔිවට අත ගහන්නෑ දන්නවනෙ මල්ලි, ඒත් උඹ මගේ ගමටමත් ඇවිත් මගේ ලඟටමත් ඇවිත් කිව්වට පස්සෙ කර අරින්නත් බෑනෙ. හරි ටිකක් හිටහංකො වැස්ස අඩුවෙනකං"  කියල පොර කිව්වා. මටත් ඇත්තටම සතුටුයි. 

හිතුවටත් වඩා හොඳට එදා පොර වැඩෙි කරල දුන්නා. එදා එතැනින් ආරම්භවුනු අපේ හිතවත් කම පොර මැරෙනකම්ම තිබුනා. මගේ රාජකාරි වැඩවලටත් පොර ටික ටික සපෝර්ට් කලා. ඒ මිනිහෙක් හොයාගන්න,කෙනෙක්ගෙ විස්තර දැනගන්න,පලාත ගැන වගේ දේවල්. 

මධුෂ් මැරුණා කිව්වට පස්සෙ මට අදහගන්න බැරුව ගියා. ඇත්තටම පොර ඔය විදියට මැරෙන්න ඔින එකෙක් නෙමෙි. මෙි පාදඩ සමාජ ක්‍රමයයි ඔහුව මත්ද්‍රව්‍ය සහ අරක්කු වලට පුරුදු කලේ. උගෙන් ඔින තරම් වැඩ අරගන්නත් ඊට පස්සෙ අතෑරලදාන්නත්  මිනිස්සු ඔින තරම් හිටියා. තමන්ට "පුරුදු රස්සාවනේ" කියල අතට කීයක් හරි වැඩිපුර එන හිංද මධූෂ් අයියා මෙි රස්සාවම කරගෙන ඉන්නවා කියල හිතන්න ඇති. හැබැයි එකක්. මෙච්චර ඉක්මනින් මැරෙන්නෑ කියලත් හිතාගෙන ඉන්න ඇති. ඒත් මචං මරණය අපිව හඹාගෙන එන දින කාල ඝණය දෙයියන් බුදුන්ටවත් කියන්න බෑ.ඒකයි ඇත්ත. හැබැයි උඹෙි  මනුස්සකම  මදි නොකියන්න තිබුනා.ඒක මං කාටත් වැඩිය හොඳට දන්නවා. උඹ මට උදව් කරපු හිංද නෙමෙි. මං ඒක හොඳටම දැනගත්තෙ දිගින් දිගටම උඹව ආශ්‍රය කරන්න පටන් ගත්තට පස්සෙ.  ෆිට් එක කොච්චරද කියනවනම් මං ඒ පලාතෙ වැඩකට යනවනම් අනිවාරයෙන්ම පොරගෙ ගෙදරටත් ගිහින් අනන්තවත් කාල තේ බීල ගිහින් තියෙනව. පොර මට කතාකලේ කටපුරා නම කියල. මට ටිකක් වැඩිමල් උනත් උඹ,මචං,අඩෝ, හිකනලා,කාලකන්නියා කියන වචන තමා මගෙ කටින් ගොඩක්ම පරිහරණයවුනේ. සමහර වෙලාවල්වලට මලපැන්නම පොර මාත් එක්ක ඇරගන්නත් එනවා. මට කුනුහරපෙනුත් බනිනවා. එතකොට මං කතාකරන්න යන්නෑ. හැබැයි ඊලඟ තත්පරේ ඒ සේරම අමතක කරල "මචෝ" කියන්න පුලුවන් මානසිකත්වය එයා ගාව තිබුනා. සමහර දාට පොරත් එක්කම නන්නස්තාර වෙනකං  බීල බීල එහෙම නිදාගෙන ඉඳල ගිහිනුත් තියනවා. 

ඇත්තටම පොර ඒ වෙද්දි බැඳල හිටියෙ නෑ. අක්ක ගෙදර හිටියෙ. ඒකි නං තාමත් බැඳල නෑ මගෙ හිතේ.  එදා මහ වැස්සෙ පොර හොයාගෙන ආපු වෙලාවෙ "දැන් බෑ" කියලවත් කිව්වනං හොඳ මිනිහෙක්ගෙ ආශ්‍රය නිකන්ම මගහැරෙන්න තිබුනා. 

එදා වැස්ස පායනකං හිටියට ඒක පෑව්වෙ නෑ. බැරිමතැන වැස්සෙම ගේ ඇතුලට බයික් එක අරං  ඇක්සලේටර් කේබල් එක හදල නුදුන්නනං මට බයික් එක දාලවත් එන්න තැනක් එදා එහෙ තිබුනෙ නෑ. ආයෙ එහෙනං මොරටුව පොලිසියටවත් යන්න වෙනවා මෙික දාල යන්න. මෙි පලාතෙම බයික් ගේන්නෙ පොරගාවටලු. වැඩකට අයකරන ගානත් අඩුයි.මගෙ බයික් එකෙත් කාබියුලේටරේ අවුලක් වෙලා පස්සෙ දවසක හදල දුන්නා සල්ලි ගත්තෙත් නෑ. ආන් එහෙමයි මධූෂ්. හැබැයි පොර බීලමයි මැරුනෙ. පස්සෙ මගේ බයිකෙ සුපිරියටම හදල දුන්නෙත් පොරමයි. 

යටින් මෙයාගෙ පොටෝ එක දැම්මෙ නිකන්. මෙයාත් මධූෂ් හිංද. මුං වගේ එවුන්නං මැරෙන්නමයි ඔින. 

ඇත්තටම මගෙ ආදරණීය යාලුවනේ මධූෂ් කිව්වම හොඳ අයත් ඉන්නවා.සමාදානයේ සැතපේවා මධුෂ් කනංකේ...ඉන්න තැනක සතුටින් හිටහන් මචං.

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2020.10.21