ත්‍රෛලෝකවිජයා පත්‍ර

 මම ඒ වෙද්දි හිටියෙ වාලච්චෙනෙ. 

වාලච්චෙින සහ මඩකලපුව කියන්නෙ මගේ සදාතනික මතකයෙන්  කවදාවත් ඈත් නොවෙන නගර දෙකක්. ඒ තරමට මෙි ⁣නම් දෙක ලේත් එක්ක මිශ්‍රවෙලා ඇට මිදුලු දක්වා කිඳා බැහැල තියෙන්නෙ. අදටත් හිතෙනවා තවත් ඒ පළාතක රාජකාරි කරන්න තියේනම් කියල. 

එතකොට මගේ කොලු වයස. කොල්ල කිව්වට ගල් ඉබ්බෙක්ගෙ විතර වයස. ජීවිතේ මතක හිටින පාඩම් ඉගෙන ගත්තෙත් එහෙන් තමා. කොටින්ම, හමුදා ජීවිතේ පෙකණිවැල කැපුව එහෙ පේපර් මිල් එකේ මෝලක් උඩ.

 මෙි වෙද්දි වාලච්චෙින පොලිසියයි අපියි එක පොයින්ට් එකක් කර කර හිටියෙ. ඒ ඔිට්ටමාවඩි ⁣පාලම. පාලමෙන් එහා පැත්තෙ පොලිසිය, මෙහා පැත්තෙ අපි. ඒ කොහොම උනත් අපි සතුටින් සමාදානෙන් කාටවත් අවුල් නොවෙන විදියට රාජකාරි කරාගන හිටියේ. මගේ හොඳ හිතවතෙක් හිටියා ඔය පොලිසියෙ. ඒ රත්නායක රාළහාමි. එයා නිකන් ඉන්න වෙලාවට අපිත් නිකන් ඉන්නවා දැක්කොත් උම්මලකඩ කෑල්ලට බළලෙක් ඇදෙනවා වගෙ හිමීට හිමීට වටපිට බලල අපේ පොයින්ට් එකට ඇදෙන්නේ "අඩෙිහ්, ප්ලේන්ටියක්වත් ගහමුද" කියල අහගෙන. ඊට පස්සෙ ඇප් එකක් ඔිපන් කරාම පෝන් එකේ බෝලෙ කැරකෙනව වගේ හරි මැද්දෙන් ඉඳගෙන වක්කරල දෙන ප්ලේන්ටියත් අතේ තියාගෙන පටන් ගන්නෙ කයිය ගහන්න.අපිත්, පුද්ගලිකව මමත් එයා එක්ක කතාකරන්න ටිකක් කැමතියි. වල් පල් අනම් මනම් නෑ. වචන දාහක් කතා කලොත් ඉගෙන ගන්න දෙයක් ගැන වචන පන්සීයයි. ඉතුරු බාගෙ හරී වල්. මාත් නීතිය ගැන ටිකක් දැනගත්තෙ එයාගෙන්. දණ්ඩ නීති සංග්‍රහය ගැන හොඳ උදාහරණ එහෙම දීල කතා කරනවා.

මෙතන අපි රාජකාරි කරන්නෙ රෝඩ් බ්ලොක් එකකුත් එක්ක. ඒකත් අපියි පොලිසියයි සහයෝගෙන් කරන්නෙ. පොයින්ට් එකේ අපි සාජන් එක්ක රෑට අට දෙනයි. දවල්ට හතර දෙනයි. ඉතිරි හතර දෙනා දවල්ට රොඩ් බ්ලොක් යනව.

 දැන් ඔිසෙට කේජී අහුවුනාට ඉස්සර එහෙම නෑ. ඒ වුනා කියල ජී වල අඩුවක් තිබ්බෙත් නෑ. ගමෙි බඩු සිමෙන්ති බෑග් එකක අහුරල, මාලු පෙට්ටිය අඩියෙන් දාගෙන ටික ටික අරන් යන ඒව අනන්තවත් අපිටත් එයාලටත් මාට්ටුවුනා. මෙිව අපි කෙලින්ම භාර දෙන්නෙ පොලිසියට. අපිට ඒව අදාල නෑ. 

ඔහොම ඉන්න අතරේ දවසක්දා මද්දහනක රත්නායක රාළහාමි පත්තර කොලේක යමක් ඔතාගෙන ඇවිත් මගේ අතට දුන්නා. "ගහල බලපන් කොහොමද කියල" කියල. මාත් හොඳට වටපිට බලල මෙි හාල් හුන්ඩුවක් සයිස් පොදිය දඩස් ගාල සාක්කුවෙ ඔබාගත්තා. කාටවත් බයකට නෙමෙි. ඔික කව්රු හරි දැක්කොත් එහෙම බෙදලම එපා වෙන හිංද. මොකද ඒ තරම් ඔස්තාර්ල තමා අපිත් එක්ක හිටියෙ. උන් එක්ක ඉඳල හිරේ විලංගුවෙ නොවැටී හිටිය කියන්නෙ අපි මිනිස්සු කොට්ඨාසයක් වෙන්නම බෑ.

 පොර ගියාට පස්සෙ මාත් මෙික අරං බංකරේ ඇතුලට ගිහින් හිමින් සැරේ දිගෑරල බැලුවෙ මගේ පියතම ආහාරය අංජූරුව ටොපි වත්ද කියල. ඒත් එච්චර හයියට නෙමෙි මෙික අහුවුනේ. ටිකක් මෙලෙක් විදියට. ඒ නිසා කුතුහලය වැඩී. මං ඒක දිගෑරියා. ඒකෙ තිබ්බෙ කොලපාට කුඩු වගයක්. මං ඊට කලින් මෙිව දැකල තිබුනෙ නෑ. දැන් හෙන පෙහේලිකාවක්. හරියටම මෙි මොනවාද කියල දැනගන්නනම් රාළාමිගෙන්ම අහන්න ඔින. නැත්තං අපේ එවුන්ගෙන් අහන්ඩ ගියොත් හතරවටෙි බෙදන්න වෙනව. ⁣

කට්ටියටම දෙනවා. ඒ දෙන්නෙ පොර ටෝකකුත් එක්ක. නිකම් බෙදුවොත් ඒම ඒවයෙ වටිනාකමක් නෑ. 

මාත් ගියා පොර හොයාගෙන. යද්දි එයා තව කීප දෙනෙක් එක්ක ඇස් දෙකත් හීං කරගෙන වෙහෙරක් වගේ එකක් අඩිය අඟලට පාත් කර කර හිටියෙ. ඒ තරම් ලොකුයි බත් පිඟාන. මාව දැක්ක සැනින් පොර කාටත් නොපෙනෙන්න  ඇහැකුත් ගහපු නිසා අරුන්දැලා ටිකක් එහාට්ට මෙහාට්ට වෙනකං පැයක් විතර කල් බලල බලල 

*මොනාද හු*@&තො මෙි. වෙන මොනාදනේ තියෙන්නෙ.මෙිවෑ ඉල්ලුවෙ.

*යකෝ ඔය කෝපි. ගහල නැද්ද.

*නැති හංදනෙ  ඇහුවෙ. කෝමද මෙිවා යූස් කරන්නෙ.

*ඊයා...ඔයා හෙන දල්ලෙක්නේ. මං හිතුවෙ ඔස්තාර් කෙනෙක් කියලනෙ. යකෝ ඔිකෙන් ටිකක් දාහං ටී එකකට. නෙස්ටමෝල්ට් නං වඩාත් හොඳයි.සීනි ටිකක් වැඩිකරල හොඳට දියකරල මන්ඩිත් එක්කම ගහල බලපං. අනික්ව වගේද කියල. "බත් මරතෑකි බං මෙි බලාං" කියල පොර ගිල ගිල හිටපු මිරිසවැටිය වගේ එක පෙන්නුවා.  කෝපි කිව්ව ගමන් මට සිද්දිය මීටර් උනා

*ආ එහෙමත් සීන් එකක් නේහ්?? අවුල් යයිද.

*ගියොත් දැනගන්න පුලුවන්. කොහෙ හරි වැටිල ඉඳීනෙ. 

මාත් වැඩෙිට ආයෙ අමුතුවෙන්ම  මුල ඉඳන්ම පොරට ස්තුතියි කරල මෙික සාක්කුවෙම දාගෙන හිටියා. ඒ හවස පහට විතර දාන ටී එකට දෙන්නං බඩු කියල හිතාගෙන. මෙතන අපේ ඉන්චාජ් හිටියෙ සාජන් සිසිර. පොර ඔිව ගෙනාපු නැවක කපිතන් කෙනෙක්. අපිත් අපිට මුකුත්ම නැති වුනාම පොරට හොරා පොරගෙ මල්ල ඇදල ටිකක් අතපත ගාගන්නව. මෙතන පස් දෙනෙක්ම අපේ සෙට් එකේ. තුන් දෙනයි එලොවටයි මෙලොවටයි නැතුව මැරෙන කොටත් හිස්බඩිං ඉන්න හිටියෙ. උන්ට ඔිව පුරුදු කරන්න ගියෙත් නෑ අපිට මදිවෙන හිංද.

හවස පහයි. මාත් නෙස්ටමොල් සැෂේ පැකට් එකක් ගෙන්නගෙන වෙනම තියාගත්තා. එදා ඩෙි ඔිෆ් හිටිය එකා මටත් තේ එකක් ගෙනත් දුන්නා බීපිය කියල. මං කිව්වා බඩ හරිනෑ බං එපා කියල. වෙන මොකේටවත් නෙමෙයි නෙස්ටමෝල්ට් එක ගහන්න ඔින හිංද. පස්සෙ ඌම රෝඩ් බිලොක් එකට තේ අරං  ගියාට පස්සෙ මං හිමීට කුස්සියට රිංගලා හීටරේ ගහල වතුර ජෝගුවක්ම උණු කලා. හිමින් සැරේ නෙස්ටමෝල් එක කඩල කෝප්පෙට දැම්ම. සීනි ටිකක් වැඩි කරන්න කිව්වනේ. ඊලඟට සීනි හැඳි පහකුත් දාල වැඩි හොදට කියල අරකෙන් තේ හැඳී හතරක්ම දැම්මා. නැවත පාර්සලේ ඔතාගන්න තරම් කාලයක් මට තිබුනෙ නෑ හිතෝතුනි,කරුමෙ කියන එක කැරකෙන්නෙ අපි ඔවාල හිතන අයුරට නෙමෙි. කරුමෙ අක්සාංස දේසාංස උනත් හරියට දේදුනු වගේ හරිම නම්‍යශීලියි. හරිම මෙව්ව එකයි. ආයෙ ලාමකයි. කවදාක්කත් නැතුව මං ටී  එපා කිව්ව එක සාජන්ට ඇහිල, සාජන් මා ගැන වොච් එකේ ඉඳල තියෙන්නෙ මුල ඉඳන්ම. මං ඇතුලට ඇවිත් කරන දේවල් පොර අකුරක් නෑර හොරෙන් බලං ඉඳල පාර්සලේ ආපහු ඔතනකොටම

*හෝව් හෝව් මොනාද ඔය??

මං හිමි හිමින් සාක්කුවට දදා හිටපු එක දඩස් ගාල ඔබා ගත්තෙ මෙික දැක්කොත් ආයෙ රහ බලල ඉවර නිසා.

*ගනින් මොනාද බලන්න. කෝ දියං මෙහාට.

*අනේ සාජන් ඒ මෙි බෙිතක්. බඩ රිදෙනවට.

*බෙිතක් කියල දැක්ක හිංද තමා බලන්ඩ ඉල්ලුවෙ.කෝ දියං. උඹල තනියෙන්ම බුදුවෙන්ඩ යන්නෙ නේ.

දෙතුන් පාරක් ඉල්ලුවට පස්සෙ ඔින මගුලක් කියල ඒකම අරං සාජන් අතෙන් තිබ්බා.

*අම්මට සිරි කෝපි යකෝ.. කිව්ව සාජන්ගෙ ඇස් ගෙඩි පීතියෙන් ඉපිලී යන අයුරු දැක්ක මට පොර ගැන "පව්" කියලත් හිතුනා. පස්සෙ සාජන්ගෙ ඉල්ලීම මත මගේ බරපැනෙන්ම ආයෙත් නෙස්ට එකක් ගෙනත් මං දාගත්තු හැඳි හතරම ඒකටත් දැම්මා. ඊලඟට සාජන් මට වැඩිමල් අවුරුදු ගානට අවුරුද්දකට එක හැන්ද ගානෙ තව හැඳි දෙකක්  වැඩිකරල පොරට මගේ තිබ්බ ආදරෙත් කැටි කරල හැඳි හතක්ම වෙන්ඩ දාල සීනිත් හැඳි හතක්ම දාල උකුවට ටිකක් වෙන්න ඒත් හැන්දෙන් කන්ඩ පුලුවන් සයිස් ටී එකක් හදල දුන්නා බීපිය කියල. දැන් මං කුස්සියෙ ඇතුලෙ බොනව. සාජන් ඉස්සරහ බංකරේ ඇතුලෙ ගසනව. මාත් කුස්සියෙ ඉඳන්ම;

* සාජන් අවුසදේ කලත්තල මංඩිත් තෙක්කම ඇදල අරින්ඩෝ.. නැත්තං වැඩක් නෑ කිව්වෝහ්හ්...කියල කෑ ගහල කිව්වා. ⁣මොකද හමුදාවෙ විනය උපරිම තියෙන තැනක් හිංද සාජන්ල පයිවට්ල එකට කන්නෙ බොන්නෙ නෑ. 

අපි දෙන්න දෙපොලෙ ඉඳන් එකම අවුසදේ මාත්‍රා ගනන වෙනස් කරල ගසල ඉන්න අතරේ මං  කලපු හුලං ටිකක් වදින්න කියල ඉස්සරහට ආව. ඇවිත් ඔන්නං පැය කාලක් යන්න ඇති. මට දැනෙනව නිකන් තෙරක් නොපෙනෙන අහස්ගැබෙි  පාවි පාවී සුලං කුරුල්ලෙක් විලසින් තරු කැට ඉඹ ඉඹ ඈතින් ඈතට ඈතින් ඈතට  ගසාගෙන ගසාගෙන යනව වගේ. ඒ පීලින් එක හරියට  සීවන්තර්ටි ප්ලයිට් එකක් ටෙික් ඔිෆ් කරනකොට දැනෙන ජාතියෙ වගේ එකක්. සාජන් ඉඳගෙන හිටියෙ මගෙන් වම් පැත්තට වෙන්න  තල් ගහක් යට හරහට දාල තිබුනු කොහොඹ කොටයක් උඩ. මං පාලම දිහා බලද්දි පේන්න ගත්ත පාලම කාලෙයක් තිස්සේ ඉඳන් අඳුරන එකෙක් වාගෙ මාත් එක්ක  හිනාවෙනව. මාත් කෙනෙක් හිනාවෙද්දි නිකන් ඉන්න හොඳනැති හිංද පාලමත් එක්ක ඩෙසිබල් පනහක් විතර දාල  හිනාවුනා. බිම බලද්දි මහපොලව ඉරි තලල වගේ පේන්න පටන් ගත්තා. ආයෙත් පොලව ඇදෙනව ඇදෙනව වගෙත් පේන්න ගත්තා.කං වලින් දුම් විසික්ක වෙනව වගේ ඇස්වලින් හොටු බෙිරෙනව වගේ වෙන්න පටන් ගත්තා. මං පොලවෙ ඉරි තලපුව නොපෑගෙන්න ඈතින් ඈතින් අඩිය තියල රේල් පාර කිට්ටුවට එන්න පටන්ගත්තා. මට මීටර් විස්සක් තිහක් විතර එහායින් රේල්    පාර තිබුනෙ. ඒත් ඒ කිට්ටුවට විතරක් එන්න මට පැය බාගයක් විතර ගියා. පීල්ලක් උඩින්වත් ඉදගන්නං කියල හිතාගෙන ආවෙ. එතනට යන්න තව පරක්කුවෙයි කියල හිතල ඊලඟට සාජන් ඉන්න තැනට පාවෙලා යන්න පටන් ගත්තා. යකෝ අඩිය තියන තැන නෙමෙි තියවෙන්නෙ. මාලු රැලක් දැක්ක කොකෙක් වගේ මාත් තානම් දෙනාත් තාම් තාලෙට විසික්ක වෙවී එතනට යන්න උත්සාහ කලා. මං දැක්කා  සාජන් ඇස් දෙකත් හීන් කරගෙන මං දිහා බලාගෙන හිටිය විදිහ. එයා මාව දැකල එකපාරටම බකාස් ගාල හිනාවුනා. ඒක දැකපු මට ඊට වඩා හයියෙන් බුකාස් ගාල හිනා ගියා. දැන් සාජන් මට හිනා වෙනව. මං සාජන්ට හිනා වෙනව. කොහොම කොහොම හරි මං අමාරුවෙන් සාජන් හිටපු තැනට යාගත්තා. දැන් අහන්ඩ එපා මෙිව ගහපු ඔස්තාර්ල "ඔහොමත් වෙනවද යකෝ" කියල.ඒත් එහෙම උනා යකෝ. පුදුම වැදිල්ලක්නෙ වැදුනෙ. අඩිය තිබ්බට තියවෙන්නෑ. හරියට පාවෙනව වගේ. පට්ටම පීලිංග්ස් එකක් තිබුනෙ. පුදුම සැහැල්ලුවයි. මට එහාලු සාජන්ට.  එයාට මාත්‍රාව ටිකක් වැඩි වුනානෙ දන්නෙම නැතුව.

සාජන් මාත් එකක තාම හිනාවෙනව.

*උම්ඹට ම්ම්මොකෑ බං ව්ව්වෙන්නෙ.

*අනේ මංද බං. ඇස් දෙක අරින්න බෑනෙ.

*ය්ය්ය්ය්යකෝ...  තෝ ඔය යසට ඇරන් ඉන්නෙ.

*කෝ ම්ම්ම්මට්ට ප්ප්පේන්නෑනෙ.

*උම්ම්ම්ඹ මට බා බා බා බං කිව්වද?

*පිපිපිපි පික්සුද අනේ මම්ම්මං එහෙම කිව්වද??.ඇයි ඇ ඇ අැහුවෙ 

*නෑ මට නි..නි..නිකම් ඒම ඇ..ඇ..ඇ..ඇහුන ඇහුන වගේ

ක්ක්ක්කෝච්චිය දැම්ම එයිද බං.

*අ..අ..අ..න්නේ මංදා අද කෝච්චිය ක්ක්ක්කරත්ත ප්ප්පාරක වෙන්ඩෑ ය්ය්ය්යන්නෙ.

*ඒක න්න්නෙමෙි උම්ම්ඹ ම්ම්මට්ට හ්හ්හදාපු අවුසදේ ම්ම්ම්මාත්‍රාව වැඩි කලාවද්ද බං.

*පිස්සුද සාජන්. ඔයාට තුනයි මට තුනයි කියල මං හයියෙන් හිනාවුනා. මං බොරුවටත් එක්ක ගොත ගැහුවෙ ආතල් එකටත් එක්ක. ඒත් එක්කම ඈතින් කෝච්චිය එන සද්දෙ ඇහුනා. 

සාජන්..

*හුටා..ආං කෝච්චිය එනව අයිං වෙයං අයිං වෙයන් කියල රේල් පාරෙ ඉඳන් කිලෝමීටරයක් විතර දුරින් ඉඳගෙන හිටපු කොහොඹ කොටෙි උඩින් නැගිටල අපි දෙන්නම  අයින්වුනේ කෝච්චියට යන්ඩ ඉඩ දෙන්ඩ. මට ඒකටත් හිනාගියා.

පපුවට අතතියල කියන්නෙ පෙන්ස්. සාජන් නැගිට්ට පාර වාරු නැතුව පස්කන්ඩියෙන් පල්ලෙහාට රෝල් වෙලා ගියා. මට බය හිතුනා. පස්සෙ දෙන්නම එකතුවෙලා ආයෙ ආව ඇතුලට.

පොර කියනව පපුව රිදෙනව කියල. ඒ කියල විනාඩි පහක් ගියෙ නෑ"ඔික්-ඔික් "ගාල දැම්ම කබරය එලියට. පස්සෙ කෝම හරි සාජන්ව ගෙනත් මැස්ස උඩින් තියපු මට ඊ ලඟට ලොකූ කක්ක බරක් හැදුනා. ඉවසගෙන හිටියා හිටියා මොන...ඉන්නම බෑ. පඩ යනව හෝ ගාලා. පස්සෙ බැරිමතැන ටැංකියෙන් වතුර බාල්දියකුත් අරන් ඇදුනා පිලිවෙතින් ටොයිලට් එකට යන්න. ගිහින් කලිසමත් ගලවල දොර උඩින්ම දාල වැඩෙි පටන් ගත්තා.

...ම්හු... යන්නෙම නෑ. බර විතරයි. තැටමුව තැටමුව.. ම්හු...කිසිම පතිචාරයක් නෑ. බැරිම තැන අජිත් මුතු කුමාරනගෙ සිංදු කෑල්ලකුත් කිව්වා එතකොටවත් යයිද බලන්ඩ.ම්ම්හු.. ඒත් නෑ. 

යකෝ මෙි සැප දවසෙත් $කේ රැස්පොට් බලන්ඩෝනද කියල හිතල ඊලඟට පුන්සිරිගෙ හිංදි කොපියක කෑල්ලක් මිමිණුවා. මුමුණ මුමුණ ඊලඟට ටිකක් හයියෙන් තැටමුවා. ම්ම්හු... බඩු නෑ.

 එහෙම ටික වෙලාවක් තටම තටම ඉද්දි විනාඩි දහයක් විතර ගියාම  කලුම කලු පාට කරුංකා ගෙඩියක් විතර සයිස් අග්ගිස්ස උල් වෙච්චි රුපියල් දෙකක විතර බෙට්ටක් ඇවිත් මයිල් ගහකත් එල්ලිලා ඔංචිලි පැදල පැදල "ටොක්" ගාන සද්දෙන් පෝච්චියට වැටුනා. ඊලඟට "ටලප් ටලප්" සද්දෙන් රෝල් වෙලා ගිහින් "ජිබුග්" ගාල පෝච්චි වලට වැටුනා. අප්පේ උන්න විදියට මලා මදෑ. බඩටත් හරීම සැහැල්ලුයි. මාත් ඉතිරි කර්තව්‍යය කම්ප්ලීට් කරගෙන කලිසම ඇඳගත්තා. ඔික අඳින්න ගිහින් දෙපාරක් ටොයිලට් එක ඇතුලෙම වැටුනා. බැරිම තැන දොරට හේත්තු වෙලා ඇඳගත්තෙ. 

ආයෙ ආව පොයින්ට් එකට. සාජන් මැස්ස උඩ කෙඳිරි ගානව. එයා ආයෙත් කබරය දාල. මං ලඟට ගියාම "කව්ද" ඇහුව.

*මං පයිවට්ටාරච්චි සාජන්.

*ම්ම්ම්ම්..මොකෑ උම්ම්ම්...ඹ ත්ත්ත්තාම පයිවට් බ්බ්බ්බං.. ඒ ඇහුවෙ මැස්සෙ දිගෑදිලම ඉන්න ගමන් ඔලුවත් පැත්තට හරෝල ඇස් දෙකත් පියාගෙන

*අ..අ...අ..අප්ප්ප්පේ...ස්ස්ස්සීඔි මෙිව පා..පා..පාවිච්චියක් නැතුව ඇති සස්සස්සස්සාජන්..ඒකයි

*හ්ම්... ඒක්..ක..න්න්..නෙම්ම්මෙි උම්ඹ මට ම..ම..ම..මචං කිව්ව න්න්න්න්..නේද බං ඈ..

*හ්..හ්..හ්..හත්තිලව්වෙි ක්ක්ක්කව්දෑ කිව්වෙ.

*ම්ම්ම්ම්..මට්ට්.. ඒ වගේ එකක් ඇ..ඇ.ඇ..ඇහුන  ඒ..වගේ..උම්බ ක්ක්ක්කිව්ව්වෙ න්න්නෑනෙ..

* පිස්සුද සාජන්... ඒම කියනවද බං..

*අන්න්න්න්න්න උඹ ම්ම්ම්..මට්ට්ට්..ට බ..බ..බං කිව්වා..

*ස්සොරි.. ආ..ආ...ආ..යෙ ක්ක්ක්ක..වදාව්ව්ව්වත් ක්..ක්..ක්..කියන්නෑ..ස්ස්සාජන්.. සොස් සොස් සොස්සොරි මං කිව්වා.

ඊට පස්සෙ සාජන් හයියෙන් හිනාවුනා.මාත් හිනාවුනා. ඒක හරියට පැය බාගයක් විතර පැවතුනු හිනාවක්.

අන්තිමෙිට කිව්වෙ..

*උම්ම්ම්බබබ    ම්..ම්..ම්..මගේ ස්..ස්..ස්..සුපිරි භ්..භ්..භ්..භොක්ක්ක්කක් බ්බ්බ්බං.. කියල විතරයි. සාජන්ට එහෙම්මම නින්ද ගියා. එයා නැගිට්ටෙ පහුවදාත් දහයට විතර. ඒත් මට එහෙම නිදියන්ඩ බෑ. ඩියුටි කරන්නත් එපෑ. 

මෙි වෙද්දි රෝඩ් බ්ලොක් හිටපු අනික් එවුන් ඇවිත් නාන්ඩ ගිහින් හිටියෙ. උන් ආවම තමා අපි මෙතන සෙන්ට්‍රි පටන් ගන්නෙ. ඒත් මටනං සෙන්ට්‍රි ඉන්න බෑ. අනිවා නින්ද යනව. පස්සෙ කෝපල්ව බැලන්ස් කරල පොරටත් තේහැඳි තුනක් දීල ලාස්ට් ටර්න් එක දාගෙන නිදා ගත්තා. නිකන්ම නෙමෙි සාජන්ගෙ කෑම එකත් මායි කෝපලුයි දෙන්නම බෙදාගෙන කාල.මං  ආයෙ නැගිට්ටෙ පාන්දර හතරට. හතරෙ ඉඳන් හත වෙනකං පැය තුනක්ම සෙන්ට්‍රි ඉඳල ආයෙ දවස පටන් ගත්තෙ මාත්‍රාව ටිකක් අඩුකරල හැඳි එක හමාරකින්. ඒ ටික ඉවරයි කිව්වම ආයෙත් සේරුවක විතර ලොකු පාර්සලයක් රත්නායක රාළහාමි ගෙනත් මගෙ අතේ තිබ්බා.

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2020.10.25