නැවතත් කොරොන්ටයින්

 අඬුකෝප්පය,පීරිසිය, පිඟාන, හැන්ද, ඇලුමිනියම් හට්ටි අපේ ගෙදර එක්කෙනාගෙ සන්නද්ද පාරිසුද්ද අවි ආයුධ කට්ටලය. මැටි හට්ටි තිබුනා. කීපයක් වහලෙ.දෙකක් ඇලේ. අන්තිමෙිටම ගෙනාපු එක තියෙනව.ඒත්  ගැට්ට නෑ. ගැට්ට නැතිවෙන්ඩ හේතු අහන්ඩ එපා. කොහොමහරි බඩු නෑ. කොරහ බර හිංද පාඩුවෙ තියෙනවා.

මෙි ලඟදි ඔය අනුත්තරා එකී පෝන් එක දාල ඇලට ගියානෙ රෙදි හෝදගෙන නාගෙන එන්න කියලා. මෙවුන්දැගෙ පෝං එකේ ස්ක්‍රීන් ලොක් එකට දාල තියෙන්නෙ පාස්වර්ඩ් එකක්. මෙික ඇරගන්න මං දවස් ගානක් කාපු කට්ට ⁣වචනෙන් කිව්වට කාටවත් තේරෙන්නෑ. එ⁣ක දවසක් මං ලඟට වෙලා ආදරෙන් ඔලුව අත ගග ගගා ඉන්න වෙලාවක 

*සප්තලනේ.. අපි දෙන්න දෙන්නෙක්ද?

*දන්නෑ. හැබැයි පිඟන් දෙකක්නං බෙදනවා. 

*හරි හරි මැනිකේ.. අපි අතර රහස් නෑ නේද?

*ඇත්තටම නැද්ද.මං අල්ලගත්තු දවසට තමා පැනල යන්න වෙන්නෙ හරි. මං කෝම හරි අල්ලනවා. තමුසෙගෙයි අරකිගෙයි එක තාම ෆලෝ කෙරෙමින් තියෙන්නෙ ඈ. 

*අපි බැඳල අවුරුදු කීයද?? එහෙම එකක් වුනාවත් මතකද?

*ඔව්. මං ජීවිතේ විනාස කරගත්තු දවස කොහොම අමතක වෙන්නද හලෝ..

*ඉතින් මෙච්චර කල් තෞසෙට අල්ලගන්න බැරිවෙච්චි ඒවා තව කොහොම අල්ලන්නද ඔියි??

ඒවට උන්දැ කතා නෑ. මං නැවත ඇහුවෙ පාස්වර්ඩ් එක.

*මං දන්නව තෞසෙ ඔතන්ට එන්නෙ කියලා. මං කිව්වනෙ තෞසෙගෙ එක මට දුන්නොත් මං මගේ එක දෙනවා.

හැමදාම ඔය දෙබස මගේ පාස්වර්ඩ් එකෙන් ඉවර වෙනව. ඔහොම ඉද්දි තමා එදා මෙවුන්දැ බය නැතුව පෝන් එක දාල ගියෙ.

මං එයා පොදිගහං ඇලට යනව බලං ඉදල හීන් සැරේ ගෙට ඇවිත් ගත්තා පෝන් එක අතට. දෙන්නං ජම්බු කියල හිතාගෙන ගැහුව පිලිවෙලින් උන්දැගෙයි දරුවොන්ගෙයි උපන් දින ටික. ම්ම්හු.. බඩු වැඩ නෑ. ඊට පස්සෙ පෝන් එකේ වෝනින් එකක් ආව ආයෙ එකක් හරි ගැහුවොත් තෝත් මරාගෙන මාත් මැරෙනවා කියල වගේ එකක්.  ඊලඟට පෝන් එක දුන්නු විනාඩි පහ යනකං ඉඳල  හිමීට සයිඩ් එකේ බොත්තම ඔබල රිස්ටාර්ට් පාරක් දාල ටික වෙලාවක් හිටියා. මෙිකෙ ඉලක්කම් පාස්වර්ඩ් එකක් දාල තියෙන්නෙ කියල මට ෂුවර් හිංද ගැහුව උන්දැගෙ අයිඩෙන්ටි නම්බරේ. ඒත් නෑ. 

පුතාගෙ එකත් ගැහුවා. මොකද මං දැකල තියෙනව ⁣හිටපු ගමන් බුවත් මෙික අරං එකේක එව්වා ඔබ ඔබ ටියුං කර කර ඉන්නව. ඒ සැකේට ගැහුවෙ. ඒත් ඇරුන්නෑ.  ආයෙ දහ අතේ කල්පනා කලා "යකෝ..මෙික මොකක් වෙන්න ඇද්ද"  කියල. පස්සෙ ගැහුව සැකේට අම්මට විතරක් මතක තියෙන අනික් අයට අමතක මගෙ උපන්දිනේ.

අම්මටම හුඩු කියාල්ලකො. එකපාරටම ක්‍රෑස් තු:ක් වගේ සද්දයක් ඇවිත් මෙි දෙපරහැන්ද ඇරුනා කියාල්ලකො.

මාත් පුල්ම හැපි එකේ ඉස්සෙල්ලම වෛපෛ ඔන් කලා.

කිව්වට විස්සාස කරන්ඩ හිතෝතුනි

චීන ජනාදිපතිගෙ  ඉදල අද ඉපදිලා නම් තියාපු එකා දක්වාම ඒ  නම් සද්දෙන් ටිලීං,ටුලුන්,ටලාං,ටිලි ටිලිං හචස් පචස් ගග ගගා විනාඩි දහයක් නං එව්ව මෙව්ව ආව. කිබුහුං යන සද්දෙකුත් එක්ක තවත් මොකද්ද එකකුත් ආව.  ඉවරෙයක් නෑ. මාත් සක්විතිගෙ බැංකුවෙ සල්ලි දාල පොලී දෙනකං බලා හිටපු එකෙක් වගේ පෝන් එක දිහා විනාඩි දහයක් විතර බලං හිටියේ මෙික පොලේ ගහනවද,නැත්තං හක්කට තියල ටිකක් තදින් අල්ලනවද, නැත්තං තිබ්බ විදියටම තියල මුකුත් නූන ගානට ඉන්නවද කියල හිත හිත.ටික වෙලාවක් යද්දි  ඔිං අර සද්දෙ නැවතුනා. 

මගෙ ඊලඟ ක්‍රියාන්විතය වුනේ මෙච්චර වෙලා ජිල් ගහන සද්දෙන් ආවෙ මොනාද කියල බලන එක. ඉස්සෙල්ලාම පේස්බුක් එක. නොටිෆිකේෂන් 99+ කියල වැටිල මෙසේජ් 9± කියල පෙන්නුම් කලා. හිත හිත හිටියෙ නෑ. ඇඟිල්ල ගැහුව ඒකට. ඊලඟට අර බෝලයක්වගේ එකක් කැරකිලා කැරකිලා කැරකිලා ඔන් උනා කියමුකො. කිව්වට විස්සාස කරන්න මයෙ අප්පේ ඒකෙ ඇවිත් තිබුන රෙසිපි ගොඩ. 

එකක් එවල තිබුනෙ මෙවුන්දැගෙ නංගි.ඒකෙ තිබුනෙ පෝවර්ඩ් කරපු මෙසේජ් එකක්. ඒකෙ තිබුනෙ සැමියාට නොදැනි ඔහුගේ හොර අල්ලන විදිය කියල එකක්. අනේ මෙවුන්දැ අල්ලන හොර. මෙච්චර කල් හෞනොවෙන්න සැන්ටිමැන්ටල් කොරාපුවා බැලන්ස් කොරාපුවා ආයෙ මෙික බලල අල්ලන්ඩ. ලබ්බ තමා. 

 ඊට යටින් මෙසේජ් එකක තිවුනා මෙි මෙසේජ් එක දහ දෙනෙකුට යවන්න. එතකොට ඔබට බබා හම්බුවෙයි. මටත් එවන්න.එතකොට මටත් බබා හම්බුවෙයි කියල. මුන්ට පිස්සුනේ.

ඒක අතෑරල වෙන එකක් දිගෑරියා.

ඒකෙ එවල තිබුනෙ රෙසිපියක්.

 රෙසිපියෙ තිබුනෙ බිත්තර තම්බන විදිය සහ ලේසියෙන් පපඩම් බදින විදිය කියල. ඒකත් අතෑරියා. යටට යටට යද්දි තිබ්බා කොල්ලෙක් එවාපු එකක්. ඒක මං දිගෑරියෙ වෙව්ල වෙවිල. පවුල කැඩෙන සීන් එකක්ද දන්නෙත් නෑනෙ. 

අන්තිම හරියෙ නිකන් වල්පල් ටිකක් තිබුනු හිංද මං උඩට උඩට ගියා. මොනාද එවල තියෙන්නෙ බලන්න. 

මුලටම ගියා දඩ බඩ ගාලා.

*"හායි" ඉස්සල්ලම බුවා එවල තිබුනෙ.

*හායි.

*කොහොමද ඔයාට.

*කව්ද තෞසෙ. මං තෞසෙව අඳුරන්නෑ. තොට පිස්සුද භල්ලො මට හායි කියල එවන්නෙ. ඉඳකින් ගල් මූසල බූරු මල පෙරේතයා. තොපිට වෙන වැඩ නැද්ද පකිස් බූරුවො. ලස්සන කෙල්ලො කයියට අල්ල ගන්න හදන්නෙ. (තු;ක්. මුන්දැගෙ ලස්සන. හඳේ ආවට මූනෙ. කාපට් පාරක තෙල් හැලිල වගේ කකුල් දෙකේ කැලැල්. හරියට අලුතෙන් පොතු කබර රෝගෙ හැදිච්චි ලාලනී වගේ. මගෙ මුවගට සිනහවක් ආවෙ නිරායාසයෙන්මයි)

ඊට පස්සෙ අරූ උත්තර දීල තියෙනව

*ආ ඇයි නම්කී, අපි හායි කිව්වම ඔයාට බබා හම්බෙනවද ආ..??

*කියන්න බෑනෙ. දුරදිග ගියොත්.

ඇත්තටම ඔයා කව්ද.

*අපිනෙ දන්නෙ තෝ ඉස්කෝලෙ හිටං කරපුවා. දංගස්වලට පොල් ගස්වලට පිට දීපුවා. අහගන්නෙපා මගෙන්.

*ඛ්‍යපිය භ:ල්ලෝ. තෝ කවුද.

*කලබල වෙන්ඩෙපා බං. මං බට්ටි. චන්ඳු.

*අම්මෝ බං උඹද. එතනින් එහාට බඩජාරියා විසින් කපා හැර ඇත.

ඔිං  පතිවත. ආයෙ එකක් තිබුනා එකියක් එවපු රෙසිපියක්. වෙිලක් රසට කන්නට හාල්මැස්සන් කරිය සමග වට්ටක්කා තෙම්පරාදුව රසට උයන විදිය කියලා. මෙික මං පෙරේදා මෙවුන්දැ උයල කාපු එකක්. කැත නැතුව පපුවට අත තියල මෙි කියන්නෙ, ඒකයි වට්ටක්ක හොද්දයි කාල තනිකර වට්ටක්ක දියකිරෙන් උයල වගේ පස් පාරක්නං බඩගිහින් තමා නැවතුනෙ. 

ඉන්බොක්ස් එක බැලුවට ගතයුතු කිසි දෙයක් නෑ. ඒකිගෙ ඉන්බොස් එකේ හිටියෙ නැත්තෙ පබිලිස් සිල්වා විතරයි. මෙි විදියට එකියක් කේක් රෙසිපියක් එවල ගිය සුමානෙ කේක් එකක් හැදුව. අවන් එකක් නැති හිංද වංඩුවෙ තැම්බුවෙ. පස්සෙ ඉතින් අපරාදෙනෙ  සල්ලි කියල මායි පුතයි ඒකට පොල්කිරියි සීනි ටිකකුයි දාගෙන අනාගෙන කාල තමා ඒ කේක් එක ඉවර කෙරුවෙ. 

මෙික මෙි අමතර කතාවක්. එක දවසක් මෙයා අග්ගල හැදුවනේ. රසයිනේ. පට්ටනේ. මයෙ අප්පේ පැයක් ගිහින් කන්න බලද්දි හරක් කකුල් කට්ටක් එක්ක පොර බදන ටොමියෙක් වගේ මං පැයක්නං ඔට්ටු වෙන්නැති මෙි අග්ගලාවකින් කැල්ලක් කඩාගන්න. අග්ගලේ කෙල වලටම පොඟල. ඒත් ඒකෙන් නෙමෙි කෑල්ලක් කැඩුනෙ. පස්සෙදි මං අපේ බෞවා බය කරන්න තියාගත්තා ඒ අග්ගල ගෙඩි සේරම ටික. එකකින් ගහනව.කූං කූං ගාගෙන දුවනව. ආයෙ එකකින් ගහනව ආයෙ ගේ වටෙි දුවනව. පස්සෙ පස්සෙ ඔිකක් දොර ගාවින් තියල තිබ්බ. බල්ල නෙමෙි වත්තෙ හතර මායිමටවත් ඇතුල්වුනේ. ඌත් රබර් ඇහැ දාල බලන්නෙ තාම දොරකඩ අග්ගලාව තියෙනවද කියල.

කතාවට යමුකො. මං බැලුව තව මොනාද මෙිකෙ ගන්න බලන්න තියෙන්නෙ කියල. මෙි හැම දෙයක්ම කරගන්න ඔින "අයිසෙ"  එන්න කලින්. අයිසෙ කිව්වෙ මගෙ පියංබිකාව. 

ඔක්කොම හරි. මෙලෝ රහක් නෑ. ඊලඟට සිම් එකට එන මෙසේජ් ටික දිගෑරගත්තා. මයෙ අප්පුත්තියෝ... යකෝ මට එන්නෙ මොන මෙසේජ්ද . මෙිකිට කේඑප්සි එකෙන් හිටන් මැසේජ් ඇවිත්. අපිට තමා නැත්තෙ. මොකද අපිට "ප" යන්න නෑනේ. අපි පූෂ් පූෂ් ගාන්නෑනෙ.

හැබැයි මෙච්චර කට්ටක් කාල කාල මොකක් හරි කොනක් පාදාගන්ඩ බැලුවෙ චූටි ආතල් එකක් ගන්ඩ. ඒකත් හරි ගිය නැතිතැන ඊලඟට පෝන් එකත් අතේ තියාගන චූටි මනෝ පාරක් ගැහුවා. දන්නෙම නෑ. සාලෙ පුටුවක් පෙරලෙන සද්දෙට කන්දුන්නම එලියෙන් ඇහෙනව.

*දෝනීඊඊඊ.. මෙික අල්ලනව ටිකක්. රෙදිටික වනාගන්ඩ

කියනකොට තමා තරු පෙනුනෙ. පුටුව පෙරලගෙන ගෙට ආවෙ අපේ බාල බුවා. 

ඌනං තනිකර තස්තවාදියෙක්. කිසි එස්කියුස් එකක් නෑ. ගෑනිට අහුවෙනව හොඳයි,මූට අහුවෙන්නැතුව.අම්මට කියනව කියල ගාන කපන්නෙ බස බස ගාල.  කනටත් එකක් දීල පයිනුත් එකක් ඇන්නම තමා බැලන්ස් වෙන්නෙ. නැත්තං සන්⁣තකේටම අරිනවා.

මාත් හිමීට හිමීට තිබ්බ තැනින් ගිහින් දුරකතනය තිබ්බා. මොකද ඒක හරි පරිස්සමට කරන්න ඔින දෙයක්. ලෙවල් එකක් නැතුව දාල ගියා වගෙ පෙන්නුවට එවුන්දැ මෙික මාලිමාව වගේ උතුරට බැලන්ස් කරලා හතර කොන් විහිදෙන දිසාවත් මතක තියාගෙන තමා යන්නෙ. 

මටත් මුකුත් අහුවුනේත් නෑ. බය වෙන්න දේකුත් නෑ. පතිවතේ අවුලකුත් නෑ. හිත හදාගෙන එයාටත් හිනාවක් දාල හීටරේ ගැහුවා තේ එකක් වක්කරල දෙන්න හදවතේ ගැඹුරින් බුර බුරා නැගී එන පේමනීය හැඟුමෙන්.

ඒත් එක්කම තමා මට මතක්වුනේ යකෝ පෝන් එකේ වෛපෛ  ඔිෆ් කලේ නෑනෙ කියල. ආයෙ මෙික අරං ඔිෆ් කරන්න කියලද. වෙනද වගේ මට මෙි වෙලාවෙත් මොලේ දකුණු පැත්ත හිරිවැටීගෙන නුවණක් පහලවුනා. ඇඟට නොදැනි ගිහින් රවුටරේ ඔිෆ් කලා. ඊලඟට උදාවුන මොහොතෙන් පස්සෙ තමා පෙන්ස් මට වෙිල් තුනක් අහිමිවුනේ. 

කොහේදෝ මංදා හබ්බද්දියක ගිහින් දාඩිය පොල්ලත් දාගෙන ගෙට ආව ලොකු එකා..

*අපි කතාකරාම තමා අම්මට ආන්සර් කරන්න බැරි. සල්ලි ඉවර හන්දනේ ඩෙිටා කෝල් එකක් ගත්තෙ.

*මොකෙන් ගත්තත් වැඩක් නෑ. මං දැන් ඇලට ගිහින් ආවෙ.

*බොරු කියන්ඩෙපා අනේ. ඔයා මෙි දැනුත් ඔන්ලයින් හිටියනෙ.

මං දැක්කෙ වයිපරේ මගෙ මූන බලනව විතරයි. මාත් හිත හිත හිටියෙ නෑ. නැග්ග බයිකෙට. ආව ටවුන්. දැන් තමා පෙන්ස් මෙි ගෙදර යන්නෙ.

*ඊලග මිෂන් එක; මට අමතකවුනානෙ මෙවුන්දැගෙ හොර එකවුන්ට් තියෙනවද කියල චෙක් කරගන්න. මොකද මට ආාය දවස් කීපෙක ඉඳන් නාඳුනන දැරිවියක් ඔිසෙට මෙසේජ් කරනව. 

රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි

2020.10.07