හදවත සිදුරු කොට සෙනෙහස් තණු වයන
තරු කැට කඳුලුකැට විය බොඳවුනි නයන
දවසක නිහඬ වෙි හදවත නුඹ සොයන
පළවෙනි කවිය මෙි ඔබ වෙනුවෙන් ගයන
හිමි වී අහිමි වී හිමිවන තුරු ලෝකේ
පියවර එසවුනා වරදක් නැත ඒකේ
දවසින් දවස අඩු කරගෙන දුක සෝකේ
නුඹ සැනසුව පපුව පිටගම් යනු නාකේ
පළවෙනි ආදරේ කෙටිවිය නොදැනීම
ඇය වෙන දීගයක ගොස් විය තනිවීම
අවසන් නොමැත ජීවන තණු මිමිණීම
ආඩම්බරයි මට ඔබගේ පැමිණීම
ආරිය සිහල බිම ඉපදුනු මා වැනිම
වීරිය කරන සොඳුරිය තුටු ගෙන දුනිම
කාරිය අපේ ජය ගැන්මයි මෙි ඉනිම
බාරිය වෙලා මා රැකපන් පන වැනිම
පිටරට ඉපිද හෙළබිම ගති සිරිත දිනා
දිනයක පැමිණ පපුවක සොඳුරියක උනා
ජයටැඹ පෙන්න පෙන්නා දිරි ගෙනෙනු විනා
නොපතමි අන් දෙයක් බාරියෙ අලුත ගෙනා
ආටානාටි සුතුරට හිත පෑමක් ද
බාටා දාපු පා, එළියට ලෑමක් ද
ගාටා ආව ගිය කාලය හේමක් ද
ටාටා කාපු මට ඉසුසුව ගේමක් ද
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2020.06.13
No comments:
Post a Comment