Tuesday, June 30, 2020
විරහවෙි පැතුම
අඳුරක ගිලෙන නුබ ගැබ තරු පිරිස අරා
අහිමිව වසත් කාලය පිණි කඳුළු පුරා
බටහිර අහසෙ හිරු වැලපේ මියෙන තුරා
පුරහඳ නැගේ හන්තානෙන් ලොවට හොරා
තඹරුන් සුපිපි විල දස දෙස සුවඳ කෙරූ
බමරුන් සමග රැඟුමන් වෙති සිතැඟි යුරූ
අමතක නොකල මැන ලෝකය තිබෙන තුරූ
මම වෙමි එ විල විකසිත කල එකම හිරූ
සත්සර බිඳුනු තාලය සවනට නාසත්
දැල්වුනු පහන් එළි මැද විය මද හාසත්
නෙත් යුග ලබන්නට දී කඳුලැලි පාසත්
ඉස්මතු කලෙමි නුඹ ඉදිරියෙ ගති බෝසත්
මතු අත් භවක මා මිහිමව කුසේ අරා
සමතිස් පෙරුම් බලයෙන් පින හිසේ දරා
විවරණ ලබා පව අව්ඳුව ලෙසේ ඉරා
බුදු වෙන භවෙි වෙනු මැන මගෙ යශෝ දරා
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2020.06.30
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
😥😥😥
ReplyDelete