නිතරම කරන කරදර ගැන කුමට දොඩා
පලනැත කිසිම විට හිමිනැති දෙයට හඬා
නිමකර ගන්න ජීවිතයෙදි නැගෙන විඩා
නුඹ මට අගෙයි ලඳුනේ වෙනකෙකුට වඩා
වියපත් මනස මත නැගෙනා සිතිවිල්ල
නුඹ ලැම මත තිබෙි කවියක සැනසිල්ල
එනමුදු සෝ තැවුල් ලංකර මැසිවිල්ල
නොනගනු සොඳුර පසුවට වෙයි ලතැවිල්ල
ඉතිරී තිබෙන සෙනෙහස පුදකල සොඳුරේ
පැතිරී තිබෙි එය මගෙ හදවත මැදුරේ
මැතිරී කෙඳිරියක සිරි ලතැවිලි නුදුරේ
වැතිරී හිඳින් එනතුරු ගල්ලැහැ පැදුරේ
තව තව හුනංගුව නැත එළි නිවන්නද
මුව අග නැගුනු කෙඳිරිය නිම කරන්නද
නුඹ නැති තැනක මොන මිහිරක් ලබන්නද
යුදයට නොමැති කඩුවෙන් කොස් කොටන්නද
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2020.06.15
No comments:
Post a Comment