කිසිදා දැක නොමැත හිරු සඳු රුවන් තරූ
දිව රෑ වෙනස හඳුනමි ගතියකින් හුරූ
සැප සහ සතුට මගෙ ලෝකෙන් තුරන් කෙරූ
සුදු සැරයටිය වෙි දැන් පෙර ගමන් කරූ
හිමිවී අහිමිවුනු දිවි අරගලය ලදින්
ඇවිදී දෙපා බාධක ගන අඳුර මැදින්
දෙසවන් පිරෙන විට නිතරම කුරුළු නදින්
ඔබටත් වඩා මම ලෝකය දකිමි හොඳින්
නොපෙනෙන නමුදු ඇස් ඉපදුනු දිනෙහි සිට
දවසට දෙපාරක් සෙලවිය හැකිය කට
කපුගේ ජෝති මිල්ටන් ගී තණුව කට
පන දිය හැකිය වස්දඬුවෙන් දැනුදු මට
මහවැසි,අව්ව නොතකා මංතීරු වල
ඉරිදට පොලේ,හංදියෙ කඩ වීදි වල
වටිනාකමක් දෙන්නට ඔබෙ කාසි වල
පිහිටට ගනිමි තණු සුමිහිරි ගීත වල
පෝයට පංසලේ දිග පඩි නගින තැන
ඉන්නා විටදි හාමුදුරුවො කියන බණ
කන් දෙක යොමා කියවෙන දෑ හිතට ගෙන
මං සිහිකරමි හැම තිස්සෙම සසර ගැන
නැත පොදි ගසාගෙන මලු මලු මොනර කොල
පමනට යැපෙමි නිදමින් කඩ පියසි වල
සතුටත් දුකත් උරුමය මෙන් ලැබෙන කල
එතනින් එහා කිසිවක් නැත ඉතිරි කල
ඔබගෙත් මගෙත් වෙනසට ගරු නොකර යන
මිනිසුන් සහිත ලෝකෙට ඇස් ලැබෙන මෙන
පිහිටක් පතා පහනක් දැල්ලුවට මොන
වෙනසක් දකීවිද ලෝකෙට බැඳුන දන
ජීවන අරගලය පිරුනට කඳුලු වලින්
දෑසට පිහිට සැරයටියයි මෙයට කලින්
ඒකත් ඉවත ලූයෙමි ලද පුරුදු වලින්
ලෝකය දකිමි දැන් මා මගෙ මනස තුලින්
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2020.05.06
No comments:
Post a Comment