බුදු බව පතා අපමන දුක් කටොළු විඳ
සිදුහත් ලෙසින් ඉපිදව කල්පයක මැද
සමතිස් පෙරුම් අවසන බුදු පදවි ලද
සමිඳුනි දම්සුතුර ගැන මට කියන වද
මුව මද සිනහ රැල්ලට සිත නතර වුනේ
සිරිනෙත් යුගලයෙන් කරුණා ගුණය දැනේ
පිරිසිඳ මසිත විඳවනු දැක විගස කිනේ
හිමියනි මටද ඔය විදියට සිනහ සුනේ
ඉප දෙන මැරෙන සංසාරය අසාරය
පන්සාලිස් වසක් කල මුත් පචාරය
තවමත් එගැන මා නොකලෙමි විචාරය
කෙලෙසින් වහන්නද ඉපදෙන දුවාරය
නිතරම දෙසූ සද්දර්මයෙ කරුණ කට
සහ විඳවන විඳින බව කී වදන කට
නෑසුනු කන් වලින් ඉවතට හැරුනු කොට
ඔබ ඉදිරියට එන වීරිය කොහෙද මට
සැකසිය නොහැකි ලෙස ජීවන ගමන් මගේ
වැරදුන තැන් රැසක් ගැන පව් ලෙසින් හැඟේ
ගැහෙනව පපුව සිහිවෙන විට බියෙන් වගේ
කොහොමද යන්නෙ ඔබ හිමි දෙසු නිවන් මගේ
දුක පිරි ලොවෙන් පිටවන ලෙස සිතා ගමී
ගල් වඩු තෙමෙි වෙසෙනා තැන සොයා යමී
විමසා ඔබව නෙලු'යුරු මා ඔවා ගමී
ඔබ ඉදිරියේ මම මාවම නෙලා ගමී
රුවින් පමුදිත යද්දෙහිආරච්චි
2020.05.31
No comments:
Post a Comment